۱۳۸۳ اسفند ۲۶, چهارشنبه

مظلوم کشی

در دهـی بــی ســـــر و پـــــــا مــلایـی
تــــور زد مـــــاچـــــــه خــــــر تنــهایی

کـنــــج دیـــــوار کشــــانـــــدش بـا زور
پـشتــش افتــــــاد بـه وضـعــی نـاجــور

هـردو پا را چو ستــــون اهـــــــرم کــرد
کــیــــــــر در کــــون خــــــر مـردم کــرد

خـر بیـچـــاره بـه عـــرعـــر افـتــــــــــاد
یـــاد مـعـشــوق ستـمـگــــر افـتــــــــاد

در زمـــــــان ، از هـیــجــــــان و از درد
مـقـعـــــد سـوخـتـــــه را قـفــــل بکــرد

ناگـهــــان شیــــخ ز کـــردن وامــانـــد
خم شـد و راســت شــد و در جــا مانــد

هرچــه بـا مشـت زد و ناخـن کنـــــــد
هــرچــــــه آمیـخـــت دعـــا بـا تـرفـنــــد

نتـوانست کـه بـا هیــــــچ افـســـــون
آلــــــــت خـــویـــش بـیـــــــارد بـیــــرون

خر چو بر غـائـلـــــــه فــائـــــق آمــــــد
پـیـــش چـشـمـــــــــان خـلایــق آمــــد

پیــش چشمـان گروهــی مـفـتـــــــون
عــــده ای نـــابـلـــــــد ِ نـاهـمــگــــــون

مردمـان تـا جـریــــــــان را دیــدنـــــــــد
از شگفتی سـر جـــــــا خـشـکیـدنــد :

در جلو ماچـه خـری شهـوت خیـــــــــز
بـیــن خـرهــــای دگـــر بـحــث انگیــــز

پشت سر ، شیــخ پـدر سـوختــــه بـود
همچـو سنجـــاق به خـر دوختــــه بـود

شیـخ فهمیــد کـه وضعـش خیــط است
بدتـر از خیـط ، کـه حتــا سیـت اسـت

زیـن سبـب حـالـــت خـود را آشـوفـــت
نوحـه خوانـد و به سر و مغـزش کوفــت

داد زد : سیــر کنیـــــد ایـن مـلعــــــون
چــه کلـک هــا کـه بســـازد بـا کـــون !

کفـلش دامگـــه شیـطـــــان اســــــت
آفـــــت مـعرفـــت و ایـمــــــــــان اسـت

بـنـــــــده مشـغـــول عـبــــــــادت بـودم
در پـی کـــســــــب شفـــاعـــت بـودم

سـر سجـــــــاده گرفـتــــــــــــارم کــــرد
آمـد و وسـوســــــــه در کــــــارم کـرد

خـلســــۀ معنـــوی ام را خــشـکیـــــــد
جـــذبـــــــۀ مکتـبــی ام را دزدیـــــــــد

بــــی هــــــــــوا کـــــرد الاغ ِ پــُـــر رو
پـستـــی ِ خــود بـه بـلنـدیــــم فـــــــرو

بـعـــد از آن چـشـــم سفیــد ِ بد اسم
ایــن چنیـن کـرد بـه زاریــــــم طـلـســم

قصـــــــد مظلـــــــوم گــــــــــدازی دارد
صــحنـــــــه ســـــــازی و اخـــاذی دارد

حال هـــم پیــش شمـا آمـــــــــــده تـا
بـنــــــــده را پـــاک نمـایـــــــد رســــــوا

گرچـه از جانــــب من باکــی نیـســـت
کـــآدمی جـــز کفــــــۀ خاکـی نیـســت

لیــک موضــوع مهــم دیـن خـداســت
این عمل توطئـــه ای بـحـــــــران زاسـت

خــلــــــــــق را در تـب و تـــاب انـــدازد
بـه مـقــدســـــات ، بدبیـــــــن ســــازد

این خـر خـاک بـه سر مرتــــــــد است
مـستـحــق تـف و لـعـــن و حــــد است

حال اگر معتـقــــد و هـشیــاریــــــــــد
گـــر اشـــــداء علـی الـکفــــــــــــاریـــد

آجــر و چــوب و تبـــــــر بـر داریــــــــد
بر ســـر و جـــان پـلیـــــــدش بـاریــــــــد

ماچه خر گفت : حیـا کن پـفـیــــــــوز !
مـردک نـحــس و نـجــس و بـد پــــــــوز

مـن کجـــــا در پــی تـو افتـــــــــادم ؟
خـود فروشـــــانـه خـودم را گـــــــادم ؟

چه کسی دیـده که یک فرمانبــــــــــر
خویش را پـــاره کـنـــــد ، حتــــــــا خـر؟

مگـر آن شخـــــص کـــه جانــی باشـد
مخـلـــــــص محــــــض و فدایــی باشــد

مغز خود باختــه باشـد بـه شمـــــــــا
بـه ضـریـــــح و بـه خـرافــــــــات و خـــدا

وقتـی آیـــد سخـــــن از ایمـانـــــــش
خـون بـگیـــــرد جـلــــــوی چـشمانــــش

مـن از ایـن انـــگ پـذیـــــــــــری دورم
خـــرم و خــون دلــــــــم و مجـبـــــــــورم

حمله گفتـی که به جسـمــت کردم ؟
ســر سجـــــــاده طلسـمـــت کــــردم ؟

بـاز هـم یــاوه اگـر هســت بـگـــــــــو
فــــــرض کـن بــــــاز تـو مـا را هـالــــــــو

این وقـاحـت کــه به نـزد مـلاســــــت
پـیـــــش ابـنــــــاء بشــر استثنـاســـــت

کرده ای دستـــه خــــری در کـــونــــم
داد و بـیــــــــــــداد کنــی مـظلـومـــم ؟

این چه مظلومیـت چـرکیـــن اســت ؟
لابــد ایـن شرح لـغــــت در دیـن اسـت !

گر که مظلومی ات این، ظلمت چیست ؟
بی گناهیت چنین، جرمت چیست ؟

قسـم راســـت بـه عــــــــر و تـیــــــــــزم
بـه جُــــــل و پـــــاردُم و مـهـمیــــزم

ظـلـــم را دیـــده ام انــدر صــحــــــــــــــرا
می گـــــریـــــــــزد ز گـزنــــــــد مـلا

ظـلــم بیـچـــاره ، شتــابــــان می رفــــت
حـامـله بـود و هـراســــان می رفـت

آری آری دگـــــــــر از ظـلـــم نــگــــــــــــو
پیـش آخونـــــد کــــم آورده ســت او

می شناسم همـــه تـان را تـا بـیــــــــــخ
با عملکـــرد و تـبـــــــــار و تــاریــــــخ

کارتـــــان ســاخـتـــن تـلبـیـــس اســت
خـر بـه پـهلـــوی شمــا قدیـس اسـت

دائمـــاً شیــــون و شـلتـــاق کنـیـــــــد
چـپــــق اهـــل یـقـیـــــن چــاق کنیـــد

هـمـــه در چشـم شمـا خــر هستنـــد
گر نباشنـد ، ستـمـگــــــــر هستـنـــــد

حــال من هـــم یکــی از خـرهـــــایـــم
کــــــــه در آورد شمــــــــا تنهــــــایــــم

قصـــد مظلـــــوم کـشــــــــــی دارم من
ازدواج چـکـشـــــــــــــــــــی دارم مـن

بهر همــخـوابگـی ام حاضـــــــــــر باش
نیــز از بخــت خـودت شاکـــــــــر بـاش

بعـــد از آن مـاده خــــــر مستـهلــــــک
بی امــــان زد به بـســـــاط شیـخـــــک

زور انداخــت بـه ماهیچــــۀ پـشـــــت
هفــــت آبـش بکشیــــــد آنگــــه کشـت

با بهشــــت ابـــــــــدی پیـــــونــــدش
همچو پشکــل به زمیـــــن افکنـــــــدش

مردم دهـکــــــــدۀ حـیــــــــــرانــــی
روستـــــــــای تــب و ســر گـــــــــردانــی

غرق ِ دیــدار نمایـــــش بـودنــــــــــد
سخــت مشغــــول ستایــش بـودنـــــــــد

لیــک ایـن جنــگ و جدل هرچی بـود
فهمـشـــــان را سرمـویــــی افــــــــزود ؟

یا کـه در زندگـی ِ هشــت ا لهـفــــت
مثــل خمیــازه ای از خـاطــــر رفـــــت ؟!

۱۳۸۳ اسفند ۲۵, سه‌شنبه

پیام اخیر آیت الله خامنه ای به ملت بزرگ ایران

ملت هوشیار گـه خوردم
کشور تار و مار گه خوردم

وقت آن آمده که توبه کنم
بر در کردگـار ،گــه خوردم

دوش لردی به خواب من آمد
بر سرم زد هـوار:گـه خوردم!

خبـــــط کــردم وجـودت آوردم
کردی ام شرمسار ،گه خوردم

رونــــــق اعتـــقـــــاد را بــردی
شیـخ عمـامه دار ،گــه خوردم

تشت دین را فکندی ابله وار
از فـراز منــــار ، گــه خـوردم

کـار دارم هنــوز بــا مذهـــب
در فصول شکـار،گـــه خوردم

زود، فوراً بســاط خود برچین
مهــرِِِۀ نـا بــکار، گــه خوردم

گفتـم: ای افتــخار لیورپــول!
تیر و پشت و تبار گه خوردم

رو مگـردان ز من که می بودم
مرکبـی راهــوار،گه خوردم

باب توبه هنوز مفتوح است
می شوم توبه کار،گه خوردم

درهمین گیر و دار ها بودم
یعنی اندر تغار ِ گه خوردم


که جنابش پرید و غیبت کرد
در دل چاه تار ، گه خوردم

فوری از خواب هول برجستم
بر زبانم قطار : گه خوردم

یک نوار اعتراف پر کردم
پشت و روی نوار گه خوردم

گفتم ای مردم ز جان خسته
بی حد و بی شمار گه خوردم

بهر این انقلاب طاعونی
فاسد و هرزه کار ،گه خوردم

بهر آن روز ها که می کشتم
از شما صد هزار ،گه خوردم

از برای فلاکت و افیون
دزدی و احتکار، گه خوردم

محض جنگ و گرانی و فحشا
غصب و هم سنگسار، گه خوردم

بهر ایراد خطبه های نماز
در دل یونجه زار ،گه خوردم

شهوت قدرتم به دام انداخت
مثل آقا " سزار " ،گه خوردم

پارس های سگانه می کردم
با مخی تابدار ، گه خوردم

مملکت را به قهقرا بردم
سال ها آزگار ، گه خوردم

آتش تیز جنگ باعث شد
تا شوم کامکار، گه خوردم



روی مین ها هزار پاره شدید
تا شدم نو نوار ، گه خوردم


هدیه دادم به هر مخالف خوان
ترور و انفجار ، گه خوردم



"سیرجانی" ز سرکشی جان داد
مثله شد " بختیار " گه خوردم

جانیان مصدر امور شدند
از یمین و یسار ،گه خوردم

سیر از خون خوری نمی گشتند
مومن و روزه دار ، گه خوردم

قاتلان راست راست می گشتند
عاشقان در حصار ، گه خوردم

یا گرانی عذابتان می داد
یا گروه فشار ، گه خوردم

خاک زرخیزتان مبدل شد
همه با شوره زار ، گه خوردم

نفت تان را به اجنبی دادم
مفت،لیل و نهار ،گه خوردم

تا که جیب "حماس "گردد پر
موقع انتحار ، گه خوردم

* * *
جز ندامت نتیجه باقی نیست
توی این کوله بار ، گه خوردم

رسم آزادگی فرو کشتم
سرو بی جویبار ! گه خوردم

لعنت آبادها بنا کردم
مادر داغدار ! گه خوردم

آبروها به باد یغما رفت
عارف راز دار ! گه خوردم





چه عزیزان زهم جدا کردم
جادۀ بی سوار ! گه خوردم

شادمانی به مسلخ غم رفت
دیدۀ اشکبار ! گه خوردم

گل آتش به جانتان افتاد
دانه های انار ! گه خوردم

خون شاعر به دستم آغشته است
" واژۀ " سوگوار ! گه خوردم

حرمت خلوت اتاق شکست
بوسۀ آشکار ! گه خوردم

در میخانه را کلون کردم
"حافظ"می گسار!گه خوردم

سازها آلت حرام شدند
عود و چنگ و سه تار!گه خوردم

مکتب و مدرسه دلاری شد
والدین صغار ! گه خوردم

عهدمن،عصرمرگ نوزایی است
تازه فصل بهار ! گه خوردم

در زمانم سفینۀ هنجار
پرت شد از مدار ، گه خوردم



صحنه های شکنجه و تعزیر
وه! چه بود آبدار ، گه خوردم

کیفم از تازیانه می شدکوک
محکم و بی مهار، گه خوردم

چون مخنث به وقت کون دادن
می شدم خارخار ، گه خوردم

ای جوانی که ضربۀ شلاق
ریختت برگ و بار،گه خوردم

حکم اسلام نکبتی این بود
تازیانه نیار ، گه خوردم

به خیالم اصول فرتوتش
سازدم پایدار، گه خوردم

حیف از ریق بچه شل تر بود
مذهب بی بخار ، گه خوردم

کودک مفلس خیابانی !
غنچۀ بی بهار ، گه خوردم

جای خنده کبوده ها داری
بر لب و چشم و چار ،گه خوردم

صبح:غش ،شب:تجاوز و افیون
بر کشیدت دمار ، گه خوردم

جای دفتر به دست تو دادم
سقز و کوکنار ، گه خوردم

بانوان ستمکش و مظلوم!
صد هزار اعتذار ، گه خوردم

گر که از این حجاب اجباری
جانتان شد فگار ، گه خوردم




گر به کنجی ز غصه دق کردید
با غم و ننگ و عار ، گه خوردم

گر که از خاکتان برون رفتید
خسته و بی قرار ، گه خوردم

گرکه ماندید و همچو شمعی پاک
سوختید استوار ، گه خوردم

یا که همکار خواهرم گشتید
تن فروش و بذار ، گه خوردم

غرض از این همه غلط خوانی
هست در اختصار :گه خوردم

آی مردم مرا حلال کنید
می زنم زار جار : گه خوردم

بهر هریک از این تباهی ها
نهصد و بیست بار گه خوردم

از ارس تا تجن غلط کردم
از فسا تا به لار گه خوردم

پاپیون کرده ام ز بیم شما
الفرار ! الفرار ! گه خوردم

عسل و خربزه ببخشیدم
گوجه سبز و خیار گه خوردم!

نکنیدم فراری و مغضوب
مفلس و بر کنار،گه خوردم

بنده را فرصتی دوباره دهید
تا بشویم نقار ، گه خوردم

تا که جبران رفته ها بکنم
خارج از انتظار ، گه خوردم



صلح رومی بیاورم ایران
از خود زنگبار ، گه خوردم

شاهراهی برایتان سازم
از اوین تا مزار ، گه خوردم

نیز از خاکتان بلند کنم
تا به بالای دار ، گه خوردم

قاضیان را به جای شهر نجف
آورم از تتار ، گه خوردم

حکم اعدام را کنم محدود
دست بالا هزار ، گه خوردم

شهر بم را دوباره می سازم
شیک چون قندهار،گه خوردم

* * *
گفتم امسال ،سال خدمت باد
مجریان شعار! گه خوردم

با کدامین دل و کدام دماغ؟
با کدام اعتبار؟ گه خوردم

با چنین ملتی که گرداندند
حال ما را نزار ؟ گه خوردم

با چنین مردمی که واهشتند
دوش ما را خمار؟گه خوردم

سال خدمت دگر چه جا دارد
در چنین روزگار؟ گه خوردم

خیر! سال قساوت است امسال
همچو پیرار و پار ، گه خوردم

۱۳۸۳ اسفند ۲۲, شنبه

دشمن شناسی

از آن جا که مقام عظمای ولایت التفات خاصی به این سایت دارند گه گاه سروده های ناب محمدی شان را برای ما می فرستند. ما نیز برای استفاده ی امت حزب الله اقدام به درج آن می کنیم:


دشمن ما چه بدی ها می کند
از چپ و از راست نیگا می کند

دشمن و خصم و عدو با هم یکی ست
رهبری افشای بی تا می کند

صحبت دشمن شناسان بزرگ
کور مادرزاد بینا می کند

عکس خود را دیده ام در جام جم
عکس ما ارجوزه بی ما می کند

بر زبان جاری ست نام کربلا
دل ولی رو سوی گیشا می کند

ماه رویان تشنه ی خون من اند
هر که خواهد کشت زیبا می کند

"کوسه" هم دندان فرو کرده به ما
فکر جنگ و ذکر هیجا می کند

باز افتادیم در گرداب شعر
بس کنم چندی ست ایما می کند

گفت "دشمن" شعر خون آلوده ای
تا بگویندش که بی جا می کند

«سر انگشت»


عاشقان سینه چاک ولایت! قدارهاتان را غلاف کنید. دشمنی در کار نیست. "دشمن" تخلص شعری "آقا" است.

۱۳۸۳ اسفند ۲۰, پنجشنبه

منظومه ي تخمي تخيلي



یـک شــب نامـراد قیـــرانـدود
که زمین زیـر چتـر ظلمت بـود

ابـرکـــی اخـتـــــه و مـریـــض احــوال
در شد از هالـه چون خر دجـال

آروغــــی زد ز یـــــــــــاوگــــــی در اوج
رادیـو بر گرفـت و کردش موج

گفت: آنها که بر زمین هستید !
واقـعآ احمقـیـد یا مستیـد ؟

کارتان گشته کون کونک بازی؟
به به و چه چه و نواسـازی ؟

چس کلاسی،تلپ شدن،زر زر؟
کس مشنگی،رکب زدن،تر تر؟

پرده بازی،تالاپ تولوپ،جفتک؟
خا لتـوری،کره خوری،تنبـک ؟

گوش کردن به عرعر تصنیف ؟
حال کردن به شیوۀ اسنیف ؟

بازی و شادی و هماغوشی ؟
انحراف و فساد و می نوشی؟

رنـگ تازه بـه بـوم پاشیـدن ؟
ایستـاده به قبـله شاشیـدن ؟

پـول دادن برای شانـه و عطـر؟
شعر گفتن شتک زنان در سطر؟

نـقـش بازی و خلقـت تنـدیس ؟
حال دادن به عده ای کس لیس ؟

پـایـــه بـــودن بــرای پــــــا دادن ؟
مـادر غـصــه را بـه گــــــا دادن ؟

زنـدگـی کـردن و نـتــــرسیـــدن ؟
نـکتــه هــای ظریـــف پـرسیــدن؟

بنــــــد کـردن بـه تخـــم استـبــــــــداد ؟
گیـر دادن بـه خـشتـــک بیــــــــداد ؟

صـحبـــــــــت از اعتــــــــــــلا و آبـادی ؟
جـان فـشــانــــــدن بــه پـای آزادی ؟

این چـه راه و چه طـرز و آییــن است ؟
چـه رســـوم تبــــاه و ننگیـــن است ؟

پس چـه شـــد تـرس از عـذاب خـــدا ؟
بـه کــجـا رفـت اضــطراب خــــــــــدا ؟

گــریـــــــــــه و دردتــــــان کجا رفـتــــه ؟
صـــورت زردتــــــان کجــــا رفتـــــه ؟

از چـه رو زآسمــــــان جـدا گشتیـــــد ؟
بـا زمیـن پـلیــــــــد پـیـوستـیــــــــد ؟

صــوت " الـعـفـو " را کجــا بـردیـد؟
مرغ هـمسایـه را چرا خوردیـــــــد؟

مـا شما را ضعیــف مـی خواهیـــم
مبتــلا و کثیــــف می خواهیــــم

بــا درونـی هـراسنــــــاک ِ گنــــــاه
روزگــــــاری چو روی کعبــه سیــــاه

همچـو کشتی بـه سینـۀ توفــــــــان
روز و شـب در جهـــــاد بـا شیــطــان

نـه چنیـن شادکــام و مست و ملنگ
راحـت و سر بـلنــــــد و رنـگـارنــــــگ

نـیـستـــــم از مـرامتـــان خـشنــــود
کـرد بـایـــــد تـمـامتـــــــان نــابـــــــود


* * *

هیــــاتـی پـای رادیــــــو بــودنـــــد
مــنــبـــر نـوبـرانــه بــشـنــودنــــــــد

تـرس بر جـانـشـــان هــجــــوم آورد
وهــم در مغـزشـــــــان سـمــوم آورد

ابـتـدا سر بـه گوش هــم بـردنـــد
پــچ پــچـانـــه بـرای هـــــــم مـردنــــد

بـعـد کــم کــم ستـیـزه بر پـا شـــد
فـحـش آمـد مـیـــان و دعــوا شـــــــد

یـقـــــۀ آن بـه دســـت ایــن افــتـــــاد
گـوش آن دیـگـــری زمیــن افــتـــــــاد

ایـن یـکـی پـنـجــه بـوکـس را جـا کرد
آن یـکـی بـیـضـــــه بــنـــــد را وا کـرد

عاقــبــــت یـک نـفـر از آن حـضــــــــار
یــک نـفـر از گــــــروه آدمــخـــــــــــوار

تـا کـه ایـن قیــل و قـــال بـنـیـوشیــد
دیــگ خـشـم و تـعهــدش جوشیــــــد

لـگــــــدی زد بـه قــامــــــــــت دیــوار
کــه فـنــــــا شـد بـکــــــــارت دیـــوار

داد زد : هـمـرهــــــان بـی مــایــــــه
آی بــی بـتــــــگــان بـی خـایــــــــــه!

چه نـشستـیــد عـاطــل و بـاطـــل ؟
نـره خـرهــــــای اُ سکـُــل و غـافـــــــل

مـغــز پـالـودگــــــــــــــــان زار ونــزار
دسـت آلـودگـــــــان بـی کـس وکــــــار

نـشنـیـدیــد صـــــــوت غـیـبــی را ؟
نـگــرفـتـیــــد بـانـــگ علـــــــــــــــوی را ؟

آخـرت را بـبــاخـتـیــــــم و هـنــــــوز
غـافـلیـــــم و کـفــــــک زده شــــب و روز

وای از رعـشــه هـای رستــاخـیـــــــز
بـی عـصـــــا و کـــلاه و دسـتـــــــــاویـــز

چلمـن و ا ن تیـریــپ و لـنــگ شـدیـــم
بـی جـهت گـوز و خایـه نـنـگ شدیــم

بـه کــجـــــا بایـد ایـن مصـیـبــــت بـرد
کـه گنـاهـــان، بـهـشـت ِ مـا را خورد ؟

گُـرده هـامــان ز بار نـنـــگ خـم اسـت
خاک عالـم بـه سر کنیــم کــم اســت

ایـن بـلا را اگـر کـه فـهـــم کنـیــــــــــم
جـا نـدارد کـه هیـچ رحـــم کنـیــــــــــم

بـا شـمــا هستـــــم ای کــر و لالان !
افـتــــخـــــــار تـــمـــــــام بـــی حــالان !

هرچـه فـریـــــــاد در گــلــــــــو داریــد
بــر ســـر کــافــــــــران فـرو بــاریــــــــــد

داد و فریـــــاد نـه ! عـمــل ، اقــــدام !
بـاز هـم نـه، شکــنـــــــــجـه و اعــدام !

هـرچـه کوبـنــــــده تـــر خـدایــی تـــر
هـرچــه ســوزنـــــده تـــر حســـابـی تـر

هرچـه بـی پــــــرده تــر اصــــولی تـر
هرچـه بـی وقـفــــه تـر هجــــومــی تـــر

وقـــت آن آمــده کـــه کــــــار کنـیـــــم
فـرصــــت رفـتــــه را شـکـــار کنـیـــــــم

لـولـهـنـــــــگ تــنــــــــه دراز آریـــــــــم
آب رفـتــــــــه بـه جـوی بــاز آریــــــــــم

در هــــوای ِ رسیـــدن ِ بــه بـهـشــــت
بـا همـه قــدرت و تـمـــــام سـرشــــت

فــکـر ویـزا و هـــــم بیـلیـت کنـیــــم
روی ایــن مــســآلـــــه کیلیت کنــیـــم

پـس از آن راه حـل بـه دست دهیــــم
تـنـبــلـی را دمـی شـکـسـت دهیــــــم

خـود مـن هــم کـه مـعتــرض هـستــم
واعـــــظ غـیـــــر مـتــعـــظ هـستـــــــم

اگـر ایـن کـه پـیـامـتــــــــان نـدهـــــــم
راه چــاره نـشـــانـتـــــــان نـدهـــــــــم

پـس بـلنــــــد و فـصـیـــح مـی گـویـــــم
نـظــــــرم را صـــریــح مـی گـویــــــــم

آنـچـــــه بـر حـال ایـن بــشــر آمـــــــــد
از خـطـــا هــــای دسـتـــه خـر آمــــــد

از هـوس هـــــــای آلــــت جـنــســـی
از نـفـس هــــــــــای حـالــت جـنـسـی

از مـیــــان پـای و خـشتـــک و دولـچــه
از مـکــش هــــــا و رفـتـــن کــوچــــــه

کـــف زنــی هــــا و کــردن خـونــبــــــار
چــپ شــدن هــــــا و دادن بـسیــــــار

گوشتـــان بـا من اسـت حیوان هــــــا ؟
بـنـدگـــان لـعیــن شیـطــــان هـــــــا ؟

مـی زنـــــم زیـــر ضـربــــۀ بـیــــــــــداد
بــا تــمـــــــام وجـود خـود فـریـــــــــــاد

بـگُـــذاریــــــد دســت کـــــــــم یـک بــار
راه حـل هــــای مـقـطـعـی بـه کـنـــار

دکــــه هــــای ضــلال تـخـتــه کـنـیــــد
کـــل جـنــــس ذکـــور اخـتــه کـنـیـــــد

دنـبـلان هـایـشـــان بـرون بـکشیـــــد
خاک نـامـوسـشـــان بـه خون بـکشیـــد

بـعــــــد در شـــورت مـردک قـزمـیــــت
بـگُـذاریـــــــد بـمـــب و دیـنــامـیــــــــت

پـاک ســـــازی کنـیـــــــد حـمــــدان را
بـاز ســــــازی کـنـیـــــــــد انـســـــان را

پـشــت بـنـدش بـه لانـه هـــای زنــان
حمـلــه هـــــــا آوریـــــــد با دل و جــان

هـمـه را بـی امــان به صـف بـکـنـیــــد
نـه کــه اوقـــــات را تـلــــف بـکـنـیـــــــد

چنــد تـا بـشکــه قیــر جـوشــانـیــــــد
درز و سـوراخـشـــــان بـپـوشـــانـیــــــد

پـس از آن مـستـفــــــاد از احـکــــــــام
کـــون و کُــس را کـنـیـــد ایـــزوگـــــــام

لـب کُــس را بـه لـوچـه چـسـبــانـیـــــد
مـغـز کــون را بـه مـخچـه چسبـانیـــــد

پـر مـلاط و مـصــالــــــــح هـنـگـفــــــت
دسـت و دلـبـاز ، اسـتـــوار و کــلفــــت

در کـــمــــــــال صــداقــــــت و اخــلاص
آنـچـنـــــــان بـا ظـرافـــــت و وســواس

کـه اگـر گـنــــج یــاب بــر دارنــــــــــــــد
وســط پـایـشـــان بـیـفشــارنــــــــــــد

ارزنـــی دســتـگیـرشـــــــــان نــشـــود
مـعـدنـی چـشـمـگیــرشــــان نـشــود

زود ایـن نـسخــه را عـمــــل بـکنـیــــــد
مـعـضــــلات قـــدیـــــم حل بـکـنـیـــــد

تـا کــه آدم زبـنـــــد رستـــــــه شـــود
فـاضـــلاب گـنــــــاه بـسـتــــــــه شــود

بـهــــر پـایــان دهــی بــر ایــن احــوال
نـیـســت راهـی مـگـر کـه رادیــکـــــا ل

قـیـــــر داغ و زبــــان دیـــن هـــــم داغ
تـا بـبـیـنــم کــه شــب بـیــایــد بــــاغ !

* * *

حـاضــران در هـراس غـرق شـدنـــــد
خـارپــشـــت ِ گــرفـتـــه بـرق شـدنـــــد

نــیـــــم خیــز از بـرای فـعـــل جـهـــــاد
شـــوم چـــون قـــاتــــــــــلان مــــادرزاد

مـنـتـهــی یـک نـفـر کـــــه روشـن بــود
جــای اسـتـــــر ســوار تــوســـن بـــود

گـفـــــت آقــــا کـمـی حـسـاب کـنـیـــد
فـکــر فـردای انـقــــلاب کـنـیــــــــــــــد

مـذهــب مــا طـریـقـتـی سهــل اســت
سـخـت گیـری به مردمان جهـل است

کـــــــــــــــار راه و طــریـقـــــــه ای دارد
نـکـتــــــه هــــای دقـیـقــــــه ای دارد

بـایــــــد از راه حـیــــــله و تـرفــنـــــــــد
قــلــب هــــــا را ز مـهــر خـود آکنــــد

بــا کـــــــــلام خـوش و فــریـبـنـــــــــده
احـتـــــرام و خـوشـامـــــد و خنــــــــده

گــــــــاه بـا ســـــاده کـردن تـکــلیـــف
گـــــاه بــا خایــــه مــالــی و تــعــریـــف

گــــــاه با هــدیـــه هــای پــوشـالــی
گـــــاه بــا وعــــــده هـــــای تــوخـا لــی

ذره ذره، یـــواش و آهـســـتـــــــــــه
قـطــره قـطــره ، نـهـــــان و پـیـوسـتــــــه

مـردم از چـیــز گـنـــده مـی تـرسنـــد
هـمـه از ریـز و گـنـــده مـی تـرسـنـــــــد

شیــوه هــــای شـدیــد یـعنـی چـه ؟
قـیـــــــــــر داغ و حــدید یــعنـــی چــه ؟

مـا اگـر تـیـشــــــه جـلـــد بـر داریـــم
بـر تـن ریـشــه مـــــــان فـــــرود آریــــــم

کی بـه اوضـــــــاع دیـــن بـپـــــردازد ؟
مـومـنــان را شـفـیــق هـــم ســـــازد ؟

چــه کـسـی عود جـان بـسـوزانــــد ؟
نـنــوی مـعــرفـــــــت بـجـنـبـانــــــــــد ؟

یـا سـپـــــــارد بـدون کـــم یـا بـیـــش
مـمـلـکـــت را بـه صـــاحـب اصـلـیـــش ؟

جای مـرهــم چـرا نـمــک بـدهـیـــم ؟
دسـت بـد خـواهـمــــان گزک بـدهیــم ؟

قــســـــم و آیــه مـــــــان دروغ شـــود
بـیـخودی مـمـلـکــــت شـلــوغ شـــود ؟

عـاقــل آنـکـس بـود کـه در ادیـــــــــان
بــر گــزیـنــــد قــرائـــــــــت آســــــــا ن

اخم و تـهـدیــــد و خـشـــم در انـبــــار
در دکــــــان خـنــــــدۀ مــلاحـت بـــــــار

دیـگـر آنـکـــــــه مـگـر کـــسـی یــــــارد
بــاطـــن شــــــرع را بــه دســــت آرد؟

بـاطـن دیــن که جنــده لاشی نـیـسـت
در دهــانـــش مـنــی بـپـاشی نیست

لیـز ِ لیـز اســــت بـاطــــن مـذهـــــــب
در گــریــــز اســـت بـاطـــن مـذهــــب

بـاطـــن دیـــن اگــــــر مـــــــــــلاک بـود
کــــــــــــار پـیـغـمـبـران بـه فــــاک بـود

کـــشــف باطـن وظـیـفــــۀ مـا نـیـسـت
نـبـش قبـــر اخـتـــراع بـی جـایـیـسـت

تـحــفــــــۀ مـن بـرایـتــــان ایـن اسـت :
( گـوش بـعـضی اگرچه سنگیــن است)

رای الـحــــــاد و حکـــــم تـیــر نـــــــده
بـیـخـودی بـه عـقـیــده گـیــــر نـــــــده

در مــقــــــــــــام بـرادری دیــنـــــــــدار
پـوســـت بـردار و مـغــــــز را بـگــــــــذار

پـوســــت یـعنـی شعـائــــــر مـذهــب
پـوســـت یـعنــی ظـواهـــــــر مـذهـــب

پـوســــت یـعنـــی تـحـقــق تـحـقیــــق
ســـاده امـا بـسـی عــمیـــق و دقیـق

در همیـن مشکلی کـه پـیـشـاروسـت
بـاز بـایــــــد رویـــــم جـانــــب پـوسـت

یـعنـی آنـکــــه بـــدون فـــوت زمـــــــان
بــی فـغـــــــان و بـه دور از هـیــجــــان

خـتــنـــــه گـــــاه رجــال بـایـــد دیــــــد
تـا کــه میــزان صــدقـشـــان فـهمیــــد

خـتـنــــه میـراث خـوب اعـقــــاب اسـت
خــــــــط سیــــر شریـعــت نــاب است

یـادگــــــار جـهـــــاد و شمشیــر اسـت
زخــم تـیــغ صـــلاح و تـدبـیــــــر اسـت

مـلـک ایـران نـشــــد خـــدا بـپــذیــــــــر
تـا نـیـامـــــد چـکــاچـــک شمـشیـــــر

خـتـنـــــه بـاشــد هـمـه اصــول و فــروع
خـتـنـــــه گـاه آمـــــده مـحــل رجـــوع

در پـرانـتـــــــز بـگـویـــــــم ایــن را هـــــم
زن نـبـــاشــــــــــد مـســــــــاوی آدم

زن بـه یـمـن وجــــود مـرد کسـی سـت
جوهـری نیست بـودنـش عرضی ست

مـرد هــــا را اگـر بـه خـواســت کنـیــــد
کــار دیـن را سه سوتـــه راسـت کنیـد

احـتیـــاجی بـه تخـم کشیـــدن نیست
بـه فـشـــــار و ابــول بـریــــدن نیـسـت

دگـــــــم و واپـس طلــــب نـبــایـد بــود
از زمــــــانــــــــــه عـقــب نـبــایـــد بـود

بـهــر ایـجــــاد نـظــــم و سـامــانــــــــه
رفــــــت بـایــــد ســــــراغ رایـانـــــــــه

حـاصــــــل و غـایـــــــت مـدرنـیـتــــــــه
افـســـــر و رایــــــــت مـدرنــیــتــــــــه

مـی شــود با فـنــون و عـلــم جدیــــــد
مکـتـبـی بـودن بـشـــــر سـنـجـیـــــــد

بـعــــد از ایـن بـهــــر سنـجــش ایـمان
فوج مــردان ز پـیــــــر یـا کـــــه جــــوان

بـر کـنـــــــار از دخـالــــــت نـاظــــــــــر
بـسپـوزنـــــــد تــوی کـــــــامپـیــوتــــــر

کامپـیــوتــــر به محض دیـدن کیــــــــــر
می نـمایـــــــد قـضـیــــه را تـفسیـــر :

کـایـن جنـــــــاب ابـــول مسلمان است
یـا کــــه از دشمـنـــان قــرآ ن اســت ؟

کـلــه اش قورمــه سبـزی آگیـن است
یـا که مـحتـاط و سر بـه پـایـیـن است ؟

بـا ولایـــت دو خایـه اش جـفـت اسـت
یـا کــه حرفـی بـرایـشان مـفـت است ؟

مـادر غیــر شیـعــــه مـی گایــــــــــد
یـا کـــه هـمـواره سـوســـه می آیـــــد ؟

رگ غـیـــرت در او پــدیــــــــدار اســت
یـا ولنــگـار و سست و بی عـار اسـت ؟

همـــــه عـمـرش بـه راه کـــج رفتــــــه
یـا پـیــــاده بـه قـصــــد حـج رفتـــــــه ؟

هـوشیــــار اسـت و مخـلـص و آگـــــاه
یا زچـــالـــــه بـیـفـتــــد انــدر چـــــــاه ؟

در نـمـــاز جـمـــــاعــــــــت و جـمــعـــــه
در حــضــــور اسـت یـا پـی دنـبـــه ؟

غـایــب و گــور و گـم بـه هر پهنــه ست
یـا سراپـا همیـشــه در صحنــه ست؟

موقــع شـق شدن چه سان بر پـاست ؟
انـحرافـش بـه چــپ بـود یـا راسـت ؟

آب خـود را بـه هــــــرزه مـی بــــــــــازد
یـا کـــه بـا آ ن وضــو همـی ســـازد ؟

قـامـتــش را بــدل کنـــــد بــه فــلـــوت
یـا بـه حـلقـی شـب آشنای قنـــــوت ؟

رفــــت و آمــد بـه تـکیــــه هــــا دارد ؟
اشــک از چشــــم خـود همـی بـــارد ؟

خـالــص و مخـلصـانـــــه و در بــســت
هـیــچ در انـتــظـــــــار" آقـــا "هســت ؟

واقـعـی هست یـا کـه بـر آب اســت ؟
یـک منـار و دو گـنـبــدش خـواب است ؟

مختصــر آنکـه " داش ابـول " با ماست
یـا ستـیــزنــــده عنـصـــری بـر ماست ؟

همـه ایـن هــا به صــورت تـفـصــیـــــل
نــزد رایــانـــــه می شــــود تـحـلیــــــل

بـا چـنـیـــن شیــوه ای بـه زیبــــایـــی
هـــر کسی می شـــود شنـا ســایـی

بـی عـــــذاب و فشـــــــــار نـامـوسی
دادگــــــــــاه و شنـــود و جــاســـوسی

هم جدیــد است و کـــــاری و مـحــــرم
هـــم ضریــب خطــاش باشــد کـــــــم

مـی شــــود بـا نـظــــر بـه ایـن رخـــداد
بـه تـمــــــام جــهــــــانـیــــــان پــز داد

کــــنـفـرانـــس و نـشـسـت بـر پـا کــرد
لــوح تـقـدیـــر و سـکـــــــــه اهـدا کـرد

میـزگـــــــــرد و همـایــــــش پـربـــــــار
یـا سـمـیـنــار و وعـــدۀ افـطــــــــــــــار

همــــــه در بـاب دانـش و فرهـنــــــگ
تــا بـســــوزد ولایـــــــــت افــرنــــــــــگ

فی المـثـل کـنـفرانـس نـقـش شیا ف
در جــلوگـیــــــری از تــب اســـــــرا ف

یـا سـمـیـنـــــار وحــــــدت دیــنـــــــــی
بـر ســـــر واردات بــیــکـــیــنــــــــــی

میزگــــرد شریعــــــت و اســهــــــــا ل
نـسبــت بـیــن وحـــــی بـا انــــــــــزال

پـرس و جوی نکیــــــــــر از تـابــــــــوت
ارتـبــــــــــاط امـــام بـا کــــاپــــــــــــوت

ربــط بین اصــول دیـن بـا سـیـــــــــــخ
حـشـفــــــــه و امـتـــــــــــداد در تـاریـخ

نـفـع دار و فـوایـــــــــد اعـــــــــــــــدام
نـقــــــش خــایــــــــــــــه در اول اسـلام

نـاخنـــــک بـه خزانــــــــــه ها و نـذور
رای دادن بـه جــــــــای اهـــــــــــل قبـور

شب شعری به نام : " آکـلـــــــه ها
در پـنـــــــاه صـفـــــــــای مامـله هــــــا "

بالـۀ : " جـنـبـه های ایـمــــــــــــانـی
در فـضــــــــــای لطـیـــــــــــف روحانـی "

افـتـتــــاح نگار خانـــــــــۀ پـشــــــــم
پـوستـــــــر " اتحــــاد گُل بـا خشـــــــم "

* * *

همــــه ایـن فکـر را پـسنـدیـدنــــــــد
زیــن خوشـامــــــــد به خـویــش بالیـدنـد

همچو قـانـون به دفتـــرش کردنــــــــد
رخــت شیــــــرازه در بـرش کـردنـــــــــد

سر سپـردنـــــــــد عــــــارف و عامـی
بـه نـهیـــــــب تمــــــــــــــــــدن سامـی

علــم غـربــــی تـفـکـــــــــر چیـنــــی
جـمــع شـــــــد در گـــــــــزیـنـش دینـی

بعـد از آن چرخـهـــا بـه راه افـتـــــــــاد
دشمــن مـملکـــــت بـه چـــاه افـتــــــاد

کارهـا با خوشی بـسامــــــان شــــــد
نـقـــش فـکـــر قـــوی نمـایــان شــــد