شب قدر

ویژه نامه ی شب قدر و سه پرسش اساسی :

یک : چه قدر بود ؟

پسر اول : خب ... چه قدر بود ؟
پسر دوم : دوازده سانتی متر و سه و نیم میلی متر .
پسر اول : کس ننه ی دروغگو !
پسر دوم : تا دسته !
پسر اول ( شاکی ) : کونده بازی درنیار خالی بند . دیروز که درآوردیم کیر من یه هوا دراز تر از مال تو بود .
پسر دوم : دیروزم چشات آلبالو گیلاس می چید آب شول . مال تو همون یازده سانت و دو میل بود .
پسر اول ( عصبانی ) : چه قدر ؟
پسر دوم : اخبارو یه دفعه می گن بدبخت !
پسر اول : آنّا ! اون مال بابات بود که ننت باهاش آتاری بازی می کرد . مال من یازده سانتی متر و هشت میلی متره لاشی.
پسر دوم : بخواب مامله !
پسر اول : مگه آبجیت می ذاره ؟
پسر دوم : آره آبجیت بذاره ... از مال منم خوشش می یاد . آخه دوازده سانت و سه و نیم میلی متره .
پسر اول : اون مترو لابد از کس ننت در آوردی !
پسر دوم : نه جیگر، دیشب از لا پستون آبجیت کشیدم بیرون . میگی نه از کیرم بپرس
پسر اول : از سوراخ کون بابات می پرسم . آبجیم دیشب پستون تو کونش کرده بود .
پسر دوم : مگه آبجیت چریکه ؟
پسر اول : آره از عقب بهت حمله می کنه .
پسر دوم : واسه همینه که جلوش باد میده !
پسر اول : یعنی از ننت بیشتر ؟
پسر دوم : ننه ی ِ من هنوز پرده داره .
پسر اول : پس حتماً تو رو از کونش زاییده .
پسر دوم : تو چرا کونت بلند شد ؟
پسر اول : یاد کس عمه ات افتادم .
پسر دوم : عمه ام شوهرش قزوینی یه . معلومه درتو مالیده .
پسر اول : کس زنش خندیده !
پسر دوم : از بابات یاد گرفته .
پسر اول : بابام سفت زن ِ ننه ته .
پسر دوم : ننم تویی خوار کسه !
پسر اول : من که جنده نیستم .
پسر دوم : کونده که هستی !
پسر اول : کونده اونه که هشتاد می بنده .
پسر دوم : بسه عر و گوز نکن . دوباره می ریم پشت دیوار با خط کش سانت می زنیم ببینیم مال هرکدوم چه قدره . اما اگه باختی چی ؟
پسر اول : کیر کوبیده با آبلیمو میدم بخوری !
پسر دوم : خشک خشک می کنمت !
پسر اول : سیک تیر بابا .
پسر دوم : خفتت می کنم واسم ساک بزنی !
پسر اول : کله شو بخور !
پسر دوم : بیا بریم پشت دیوار .
پسر اول : بیا بریم پشت دیوار .

* * *


دو : چه قدر دادی ؟

دختر اول : سیگاری حال می کنی واست بچاقم ؟
دختر دوم : سیگاری که مال عهد تیر کمونه . شیشه رو عشقه !
دختر اول : زیادی های میشی کونتو به باد می دی .
دختر دوم : کس شعر تفت نده . داریم حال می کنیم .
دختر اول : دیروزم داشتیم حال می کردیم .
دختر دوم : کجا ؟
دختر اول : خونه ی بابک .
دختر دوم : طلبه شی ؟
دختر اول : اسیدی !
دختر دوم : قدر شو بدون . ابولش اندازه ی ِ لوله بخاریه !
دختر اول : تو از کجا می دونی ؟
دختر دوم : دیروز نشونم داد !
دختر اول : لقمه ی منو می دزدی جنده خانوم ؟
دختر دوم : زیادی های بودم کس گیج می زدم .
دختر اول : واسه همینه که همیشه بالات بوی آب دهن می ده پایینت بوی وایتکس !
دختر دوم : بدجوری نسخم !
دختر اول : سعیدو چه کارش کردی ؟
دختر دوم : رفت قاطی باقالی ! ... عینهو فرشاد .
دختر اول : با فرشادم رفیق بودی لاشی ؟
دختر دوم : تو نبودی کونی صفت ؟
دختر اول : فقط شیش ماه !
دختر دوم : چه قدر بهش دادی ؟
دختر اول : اون قدر که پر رو نشه !
دختر دوم : پر رو شده بود ؟
دختر اول : می خواست مفتی سیخ بزنه .
دختر دوم : پس تو کاسبی !
دختر اول : خیال می کنی همه مث خودت مفت کارن ؟
دختر دوم : سیگاری میگاری نداری ؟
دختر اول : محسن سراغتو می گرفت .
دختر دوم : محسن کدوم خریه ؟
دختر اول : همون پلاک نیمرویی یه !
دختر دوم : مخم گوزیده ، یادم نمی یاد .
دختر اول : یه شب با ممد رضا رفتیم خونه شون ، طبقه ی بالا .
دختر دوم : مخم ریده خفن ... ما که با ممد رضا جایی نرفتیم !
دختر اول :بابا همون که فیلم سوپر واسمون گذاشت .
دختر دوم : آها ... کس ننه ش کثافت !
دختر اول : تو کفه . شق درد گرفته بیچاره .
دختر دوم : بذار یه خورده کف دستی بره قدر شناس بشه .
دختر اول : چرا کف دستی بره ؟ این همه در و داف !
دختر دوم : آره دیگه ... یکیش خودت ، توبغلی!
دختر اول : من باهاش حال نمی کنم .
دختر دوم : چرا ؟ کیرش خار داره ؟
دختر اول : نسبتا ً ... آخه من با سهراب رو هم ریختم ، سهرابم رفیقشه .
دختر دوم : سهراب ؟ همون پسر جواده ؟
دختر اول : تیریپی نیست ، عوصش بچه مایه اس . قراره واسم موبایل ، قسطی ورداره .
دختر دوم : خیلی کس خلی ! ... اگه تورج واسه من مانتوی رنگ سال خرید اون پسره هم موبایل می یاره شافت میکنه .
دختر اول : تورج که قبلا ً رو اَنت اسکی می کرد .
دختر دوم : حالا میگه از کیرم آویزون نشو !
دختر اول : چه قدر بهش دادی ؟
دختر دوم : کونمو پاره کرد . یه دفه پاکار بیمارستان شدم ، به فاک رفتم !
دختر اول : گفتم که مفت کاری .
دختر دوم : خوار کسه ویولون زن بود آبش دیر می اومد .
دختر اول : کُپ ِ امیر علی . اونم یه ما رمضون طول می کشید تا آبش می اومد .
دختر دوم : از امیرعلی بدم می یاد ؟
دختر اول : چرا ؟
دختر دوم : خیلی می چله با آدم .
دختر اول : خوبیش می دونی چیه ؟ کس یسه . آدم اُسِش می کنه بهش می خنده !
دختر دوم : گفتی سیگاری نداری ؟
دختر اول : بابا منو نمودی ! اولش خیال کردم دارم ، حالا می بینم ندارم .
دختر دوم : همه کارات سیکیم خیاریه !
دختر اول : تو که خیار دوس داری !
دختر دوم : خیار شور نه خیار ترشی !
دختر اول : پاشو بریم خیلی فک زدیم .
دختر دوم : من جایی نمی یام .
دختر اول : کخ نریز . پاشو بریم .
دختر دوم : کجا بریم از اینجا بهتر !
دختر اول : بریم پیش ِ غلامرضا ازش مواد بگیریم یه دورم بهش بدیم .
دختر دوم : شیشه خیلی فاز می ده . اما پایه ی ِ دادن نیستم .
دختر اول : چیه ؟ تلویزیونت رنگی نشون می ده ؟
دختر دوم : آره .
دختر اول : خب می گم بزنه کانال دو ! ... بجنب دیگه دیر شد .
دختر دوم : دیر شد ؟ ... آره دیر شد .

* * *

سه : چه قدر گیرت می یاد ؟

شاعر اول : عجب غلطی کردم !
شاعر دوم : چی شده ؟ ... اول بچسبون بعد بگو .
شاعر اول : چسبوندم ... قراره به مناسبت شب قدر یک قصیده ی ِ سی ــ چهل خطی بگم ، ولی قافیه شو بد انتخاب کردم .
شاعر دوم : مطلع قصیده رو بخون ببینم ... منقلو باد بزن !
شاعر اول : ای همه نام تو در بالا و یاد تو به صدر ای شب روشن تر از فانوس ها ای شام قدر
شاعر دوم : تو روحت با این قافیه ت !
شاعر اول : فکر می کنم تو بحر ِ رمل مثمن مخبون مقصور باشه .
شاعر دوم : هر کوفتی می خواد باشه ! چطوری می خوای چل بیت قصیده بسازی با صدر و بدر و قدر؟
از بیت پنجم ، شیشم به جاکشی می افتی ! ... بابا تو رو امواتت ذغال جکسون بخر ، پولشم بذار به حساب من ! ... با تکنولوژی ِ عهد دقیانوس که نمی شه منقل آتیش کرد !
شاعر اول : ذغال جکسون نایاب شده .
شاعر دوم : پس " آقا " چه جوری گیر می یاره ؟
شاعر اول : اون " آقا "ست ! به عالم غیب و شهادت وصله !
شاعر دوم : خب تو هم آقا شو .
شاعر اول : با همین ذغال ، آتیش سینه کفتری برات درست می کنم که حظ کنی !
شاعر دوم : یه استکان چایی برام بریز .
شاعر اول : پیشنهاد تو چیه ؟
شاعر دوم : قافیه تو عوض کن .
شاعر اول : نمی تونم ... سه روز بیشتر وقت ندارم .
شاعر دوم : پس تل ّو سیگاری با هم بکش ! یا می میری یا مخت عین جت به کار می افته !
شاعر اول : تو پارسال یه قصیده گفته بودی ... یادت هست ؟ ... در باره ی عاشورا
شاعر دوم : آره یادمه ... یه کام بده من !
شاعر اول : بیا ... قافیه ش خیلی سخت بود .
شاعر دوم : آره . حزنش هم خوب بود .
شاعر اول : از کجا پیدا کرده بودی ؟
شاعر دوم : آتیشش گل انداخت !
شاعر اول : از کجا پیدا کرده بودی ؟
شاعر دوم : دیوان عبید زاکانی !
شاعر اول : جفنگ نباف !
شاعر دوم : شعراشو می خوندم ، های های گریه می کردم ، قافیه هاشو می دزدیدم !
شاعر اول : جدی می گی ؟... بابا دمت گرم ، خیلی یزیدی !
شاعر دوم : حکیم سوزنی ام چشم شاعران به هجا !
هر دو شاعر : قاه قاه قاه قاه ...
شاعر دوم : هرچه مضمون بود اهل معنی آن را بسته اند هست مضمون نبسته، بند تنبان شما !
شاعر اول : ( می خندد ) ای والله ! خوب راهی نشونم دادی .
شاعر دوم : برو سراغ دواوین قدما . هر قافیه ای بخوای پیدا می کنی .
شاعر اول : یه کام بده اینجا . به جلز ّ و ولز ّ انداختیش .
شاعر دوم : حالا چه قدر گیرت می یاد ؟
شاعر اول : اول تو هیات می خونن بعد شاعرای برگزیده رو می برن پیش" آقا" .
شاعر دوم :" آقا" رم لابد می برن توی باغا !
شاعر اول : هرکجا عشقشون کشید ببرنش ! تو باغ ، تو حموم ،پشت دیوار ! ... فقط صله ی ما برسه .
شاعر دوم : آی گفتی ... صله ... داره تموم می شه . یه بست دیگه بیار بچسبونیم جناب عنصری !
شاعر اول : دیگه جنس ندارم استاد قا آنی !
شاعر دوم : گلیم بخت کسی را که بافتند سیاه به آب زمزم و کوثر سفید نتوان کرد !
شاعر اول : غصه نخور رفیق ! قراره " آقا " به عنوان صله دو لول سناتوری ِ اعلا برام بفرسته !
شاعر دوم : ای سناتور ! تو کجایی که شوم من چاکرت ؟!


سرانگشت

غلام

من غـلام کمرم غیــر کمـر هیـــچ مگـو
بندۀ سیم و زرم جز که به زر هیچ مگو


دانش آموختـــه و پر هنــر و با هوشــم
دارم از عالـم اســــرار خبــر هیــچ مگو


جامه آراسته ام صورت من صاف و تمیز
تـازه از ادکـلن و قــد فنــــر هیـــچ مگو


واژۀ " درد " عجب واژۀ بی معنایی ست
همچنین"دیدۀتر" "سوزجگر"هیچ مگو


هر کسی لایق آن است که اکنون دارد
این قدر فکر مکن خویش مدر هیـچ مگو


تلخی قهـوۀ صبحـانه هنــوزم یاد است
از غم و زندگی تلـــخ دگــــر هیــچ مگو


غرض از بـودن ما خوردن و کردن باشـد
پس تو هم سیر بکن خوب بچر هیچ مگو


مثل من باش، فقط حال خودت را دریاب
کون لق ّ وطن و عشق و هنـر هیچ مگو


آنچنــان فـوت و فن رشتـــۀ خود را آبـم
کـآیـت الله بینداخـت سپــر هیــــچ مگو


آمد و گفــت بـه همکــاری تو محتاجیم
خویش را یار حکـومت بشمر هیـچ مگـو


پول و هوچی گری ومسکن و پشتیبانی
همه از ما بـود و از تـو سفــر هیـچ مگو


این ور و آن ور دنیا بپلاس و خوش باش
هم خبرچین شو و هم سدخطر هیچ مگو


جامـۀ دانش و تحقیـق و قضا برتن کـن
نو به نو چاپ کن از خویش اثر هیچ مگو


مردمان را همه در مورد ما خوش بین ساز
فهمـشان را بکن از راه به در هیـچ مگو


همچنیـن گاهـگهی رایـزن دولــت شـو
تا نهــــد پـای به دوران ظفـــر هیــچ مگو


در درون مظهر خونخواری و وحشت باشد
در بـرون رام بیایـد به نظــــر هیـــچ مگو


دیدم الحق که از این ساخته تر کاری نیست
میشود زندگی ام شهد و شکر هیچ مگو


در زمان قـول مساعـد به حکومـت دادم
تـف به گــور پدر هرچـــه بشر هیــچ مگو


من و سرمایـه بهـم دست رفاقـت دادیم
تـا بســــازیم دگربـاش دمر هیــــچ مگو


من و عمامـه به هم قـول شرافـت دادیم
تـا ز بدخـــواه در آریـم پـدر هیــــچ مگو


من در ایـن دایـره سیـــارۀ قـــدرت گـردم
معنی دایره این نیسـت مگر؟ هیـچ مگو


شکر و صد شکر که سوراخ دعـا پیدا شد گرچه عالم همه شد زیر وزبر هیچ مگو

کلاس جانورشناسی

کلاس جانورشناسی

آموزگار : بچه ها این ساعت درس جانور شنا سی داریم . خوب گوش بدید چون تو امتحان آخر ترم و از اون مهم تر امتحان زندگی ازش زیاد سوال می یاد . هرچند که می دونم دیوار موش داره و موشم گوش داره ، اما چاره چیه ؟ مباحث علمی متاسفانه مثل نماز و روزه نیست که بشه شکسته خوند و کله گنجیشکی گرفت . با مسائل علمی یا باید تمام و کمال روبه رو شد یا اصلا ً به سراغش نرفت . چون اگه نصفه نیمه فهمیده بشه مصیبتش بیشتر از اینه که اصلا ً فهمیده نشه . این نقطه ضعف دانش انسانی در مقابل معرفت الاهیه .
جونوری که عکسشو پای تخته می بینین و امروز قراره باهاش آشنا بشیم اسمش " مستبد"ه . مستبد یا همون خودکامه، که در لاتین و به زبان علمی بهش میگن " دیکتاتور" جونور عجیب و غریبیه . این حیوون همه چیز خواره . یعنی هر ایسمی به مزاجش سازگاره . از کثافت مذهب و نجاست فاشیسم و ادرار شوونیسم ، تا اسهال استالینیسم و استفراغ پوپولیسم و بوگند ِ میلیتاریسم . مستبد خوراک خودشو، گندیده مصرف می کنه . یعنی یا غذای گندیده انتخاب می کنه ، یا اگه غذاش گندیده نباشه اول اونو فاسد می کنه بعد مصرفش می کنه . بنابراین با یک تفاوت ، دیکتاتور مثل مگسه . به این دلیل که فقط روی گه می شینه و از گه تغذیه می کنه به مگس شباهت داره . اما فرقش با مگس اینه که مگس گه سازی نمی کنه اما مستبد گه سازه ... ردیف آخر... حواستون به درس باشه... از هیچ چی به اندازه ی ِ شهد آزادگی و خلاقیت بدش نمی یاد . یک دایره ی بسته انتخاب می کنه و دیگرانو سرگردون توی اون ول می کنه . امان از وقتی کسی بخواد پاشو از دایره بیرون بذاره یا حتا به بیرون از دایره فکر بکنه . به شدت نیشش می زنه و سرکوبش می کنه . دیکتاتور به جای پیش رفتن به هرز رفتن علاقمنده . می خواد به هر قیمت شده دوران خودشو طولانی تر کنه . با هر نوع رشد و نمو مخالفه . حتا فرزند خودشو به محض این که به ثمر می رسه ، می خوره و نابود می کنه . فرآیند ِ تولید مثل در مورد ِ مستبد، به صورت ِ نادانسته ، غیر اختیاری و ناخواسته انجام می شه . نادانسته و غیراختیاریه چون مستبد غیراز خودش هیچ کس دیگه رو نمی شناسه . در حالی که کورکورانه عاشق خودشه ، از " مثل " خودشم بیزاره . برای این که مجبوره اونو همتراز خودش حساب کنه و جاه و جلالی که داره با اون شریک بشه . مستبد هم به هبچ وجه اهل شراکت نیست . از طرفی خودکامه اعتقاد داره تافته ای جدابافته اس و هرگز امکان نداره مثل اون تولید بشه . بنا براین به طور مستقیم و اختیاری سراغ تولید مثل نمی ره بلکه برداشت و هدفش از تولید مثل ، تولید جسمه .اجسام و اشیایی که جاشون یا توی ویترینه یا توی چنگ مستبد . به بیان دیگه یا ابزار کار هستن یا زینت مجالس . وهرکدوم از این دوتا که باشن، به قطع و یقین " آدم " نیستن . چون هویت فردی و هستی انسانی ندارن . اما چرا گفتم فرایند تولید مثل مستبد ناخواسته انجام می شه ؟ برای این که مستبد بدون این که بخواد و بفهمه اگرچه نه مثل خودش ، اما شبیه خودش رو تولید می کنه . جامعه ی استبداد زده پر از موجودات مستبده . با این توضیح که بچه های مستبد یا از خودش مضحک ترن یا از خودش ترسناک تر . یعنی همون اشیاء تزیینی که قابلیت آدم شدن ازشون سلب شده ، وقتی حیات پیدا میکنن ، یا تبدیل به کرم می شن یا تبدیل به اژدها . بعضی وقتام دست پرورده های استبداد، برعکس خودش آزاد منش از آب درمی یان . در این جا به اصطلاح می گیم چرخه ی ِ تولید مثل به صورت ناکام عمل کرده . اگه این چرخه های ناکام ادامه پیدا کنن ، نسل دیکتاتور در خطر انقراض قرار می گیره . دیکتاتورمی تونه به اشکال گوناگون ظاهر بشه . به شکل پدر ، به شکل مادر ، همسر ، رییس ، دوست ، مرشد ، مراد ، روشنفکر، رییس جمهور، پادشاه ، رهبرسیاسی و صد البته رهبر مذهبی ... بچه ها لطفا ً پچ پچ نکنید ... خودکامه دوست داره دور و اطرافش پر از موجودات احمق و کوتوله و دست و پا چلفتی باشه . دشمن استقلال شخصی و شخصیت های مستقله . دوست داره هرکی دور و برش نفس می کشه به اون وابسته باشه . چشمش به دست اون باشه ، گوشش به حرف اون . با هرنوع ارتقاء فهم و لیاقت مبارزه می کنه . چون فقط در اون صورت باهوش و با لیا قت و مهم به نظر می یاد . تمام سعی و تلاشش رو هم انجام میده تا کسی در کنارش پیشرفت نکنه . اگر هم کرد فورا کله پاش می کنه . مستبد آینده نگره . چون مدام چوب لای چرخ زیردستاش می ذاره وجلوی پاشون سنگ اندازی می کنه تا اونا به جایی نرسن . خودکامه شباهت زیادی به کرم شب تاب داره . اگه همه جا تاریک و ظلمانی باشه نورش به چشم می یاد ، اما اگه نزدیکش حتا یه چراغ موشی روشن کنن کسی اونو نمی بینه . مستبد گاهی هم به زیر مجموعه هاش کمک می کنه . البته فقط در حدی که نمیرن تا بتونه به سلطه ی خودش ادامه بده . تا بتونه به جای اونا تصمیم بگیره ، به جای اونا فکر کنه و به جای اونا نفس بکشه . در حقیقت مستبد هم سد راهه هم چوب زیربغل ، هم درد بی درمونه هم قرص مسکن ، هم عزراییله هم روح القدس . اما از اینا مهم تر، دیکتاتور، قصاب روح آدمیزاده . روان ها رو با هم مخلوط می کنه و توی چرخ گوشت می ریزه . بعد عین سوسیس و کالباس همشکل و هم اندازه، بسته بندی می کنه و به سردخونه می فرسته . مستبد عاشق ِ شبیه سازیه . همه یه شکل ، همه یه قد ، همه یه اندازه . بلند قدا یا باید دولا بشن یا کله های بریده شونو به دست بگیرن . کوتوله هام به شرطی که نصفشون زیر زمین نباشه می تونن طبق کش سر و گردن ِ خون آلود ِ بلند قدا بشن . دیکتاتوراگه مرد باشه در اکوسیستم های خایه مال رشد پیدا می کنه و اگه زن باشه در اکوسیستم های کس لیس . واسه گروه اول شرط به دست آوردن موفقیت همراه داشتن ِ دستمال ابریشمیه و برای دسته ی ِ دوم لازمه ی پیروزی ، پیدا کردن ِ شوشولک . چاپلوسی و تملق واسه ی مستبد مثل خون و هواست . دیکتاتور از راه گوش گنده می شه . با تملق جون می گیره ، با تملق باد می کنه ، با تملق هیولا می شه ، با تملق هم می ترکه . دانشمندها معتقدن رابطه ی این دو دسته یعنی دیکتاتورها و کاسه لیس ها همزیستی ِ انکار ناپذیره . مستبد دو جور نمود بیرونی داره . واسه اونایی که نمی شناسنش ترسناکه ، واسه اونایی که می شناسنش مضحکه . اما در حقیقت مضحک بودن دیکتاتور ، صفت ذاتیشه که ترسناکی ، ازش ناشی می شه . مث یه کاریکاتور که در واقع خنده داره اما مثلا ً دماغ گنده اش ممکنه شما رو بترسونه . پس دیکتاتوردر اساس موجودی رقت انگیزه. هرچند دوست داره سهمگین به نظر بیاد . دیکتاتور از این که افراد تحت فرمانش تجربه های جمعی ِ دلچسب انجام بدن وحشت داره . دوست نداره اونا لذت ِ با هم بودن رو مزمزه کنن . دوست نداره زیر یه سقف کنار هم جمع بشن . چون الفت دیگران باعث می شه مستبد از مرکز توجه بیرون بیاد . باعث می شه روابط دیگه ای غیر از رابطه ی حاکم و محکوم کشف بشه . باعث می شه راه های جدیدی به طرف آینده باز بشه . آینده ای که شاید توش خبری از مستبد نباشه . از طرفی کابوس توطئه هیچ وقت یقه ی مستبدو رها نمی کنه . اطمینان داره اگه سایرین با هم باشن حتما ً ضدش توطئه می کنن . حتما ً به آرمان های اون خیانت می کنن . آخه مستبد آرمان پرسته . اما آیا آرمان شناس هم هست ؟ سوال اینجاست که اگه به درستی ِ آرمان خودش معتقده چرا فکر می کنه همه باهاش مخالفن ؟ مستبد دیگرانو از رفتن به مجامع عمومی منع می کنه . دلش نمی خواد کسی پاشو از خونه بیرون بذاره در ِ محل های همگانی رو گل می گیره . کندوها رو می شکنه تا کسی طعم عسلو نچشه . اگه هم نتونه جلوی جمع شدن شدن مردمو بگیره یا سقفو سرشون خراب می کنه یا اونقدر رذالت می کنه تا تجربه ی مشترک اونا رو خراب کنه و به گند بکشه . تا تجربه ی مشترک اونا رو به یه خاطره ی بد و پر از سوء ظن تبدیل کنه . غم انگیزه ... نه ؟ از منظر تاریخی ، دیکتاتور، ماجراجو یا دیوانه اس، از دیدگاه روان پزشکی عنصر سایکوتیک حاده ، از نظر علم اخلاق ، موجودی مادر قحبه اس و از زاویه دید ِ درس ما یعنی جانور شناسی، مستبد ، توده ای از سلول های افسارگسیخته اس . بنابراین پر بیراه نیست اگه مستبد رو " سرطان ِ عالم ِ انسانی " تعریف کنیم . مستبد از بسیاری حیوونا صفاتی رو به ارث برده . مثلا ً از کلاغ دزدی، از گربه بی چشم و رویی ، از قاطر یه دندگی ، از گرگ حرص و طمع ، از روباه خوار کسگی ، از آفتاب پرست رنگ عوض کردن ، از کوسه جر واجر کردن ، از شامپانزه زیبایی و از موش موش مردگی ... سر و صدا زیاد می یاد ... کلاس داره شلوغ می شه ... دیکتاتور از هر نوع و هر جنس که باشه خطرناک و مضره . دیکتاتور ِ مصلح، یا دیکتاتور ِ خیرخواه فقط یک سوء تفاهم ِ لغویه . چنین موجودی اصلا ً در طبقه بندی جانوران جایی نداره . اختراع چنین ترکیب هایی از طرف بعضی جانورشناس ها برآمده از بدفهمیه . چون به لحاظ ژنتیکی ، دیکتاتور موجودیه که سلول هاش آکنده از برتری طلبی یا هژمونی هستن . بنابراین دیگران براش محلی از اعراب ندارن که صلاح شونو بخواد یا نخواد . خیرخواه شون باشه یا نباشه . دیکتاتور با همه ی وجودش سرگرم ِ پرداختن به زیاده خواهی و برتری طلبی خودشه . حالا اگه مصالح و منافع جمعی به طور تصادفی و الابختکی طی این " سرگرمی " تامین شد که هیچ ، اگه هم نشد به تخم مستبد . مثالی براتون می زنم تا منظورم روشن تر بشه . یه آدم ابنه ای رو در نظر بگیرید ... بخندین ...اما گوشم بدین ... یه آدم ابنه ای رو در نظر بگیرین که تا درست و حسابی کون نده خارشش نمی افته . اگه این آدم واسه کون دادنش یه خونه اجاره کرد قصدش خیر رسوندن به صاب خونه بوده ؟ یا اگه یه دربون گذاشت جلو در ، می خواسته زندگی یارو دربونه رو تامین کنه ؟ نه . اون فقط دنبال این بوده که خارش خودشو بندازه . می خواسته کرم خودشو بخوابونه . دربون و صاب خونه این وسط شا نس آوردن که منافع شون به تسکین طرف ربط پیدا کرده . تازه اگه به فرض محال دیکتاتور دانشمند و خیرخواهی پیدا بشه ( که نمیشه ) بازم وجودش بی فایده و مضره . دیکتاتور به خاطر این که تعادل روانی نداره ، به یکی دو جنبه زیاده از حد فکر می کنه و باقی جنبه ها رو نادیده می گیره . غرق در توهم و خودشیفتگیه . دیکتاتور به دلیل پشت پا زدن به واقعیت ها اگه هنرمند می شد احتمالا ً اوضاع بهتری داشت . دیکتاتور نمی تونه بفهمه که تکامل در دنیای واقعی باید هماهنگ صورت بگیره . بنا براین براساس افکار نامتوازن خودش کارها رو جلو می بره و در نهایت محصولاتش موجوداتی ناقص الخلقه ان ... کلاس خیلی شلوغه ... در نظر بگیرید بچه ای رو که پدر مادرش فکر و ذکرشون گنده شدن کونش باشه . بعد از چند سال آدمی داریم با کله ای به اندازه ی فندق و بقچه ای به اندازه ی صندوق . از طرفی چون مستبد بقیه رو گوسفند حساب می کنه و خودشو چوپان، ( راستشو بخواید بقیه رو گوسفندم حساب نمی کنه ) یا از کسی نظر نمی خواد یا اگه بخواد خیال می کنه داره سمفونی بع بع یا زیارت عاشورا گوش میده . خیلی که بزرگوار باشه ... خیلی که بزرگوار باشه توی حرفای دیگران دنبال تایید نقشه های خودش می گرده ... بچه ها چرا از جاتون بلند شدید ؟ ... به عکسای بالای تخته چه کار دارین ؟ ... به عکسا سنگ نزنید ! ...قاب عکسا رو نشکنید ! ...الان سر و کله ی حراست پیدا می شه ! ...خواهش می کنم ... خواهش می کنم ....

سرانگشت