نــوروزانــــــــه ؛
فرا رسیـــــدن ِ نوروز ِ جـــــــان افروز ، خجستـــــــه باد .
باد ِ شبگیـــــــری نسیــــــم آورد باز از جـویبــــــــار
ابر ِ آذاری عَلَــــــم افراشـــــت باز از کـوهســـــــار
این چـو پیــــــکـان ِ بشــــارت بـَر ، شتابــان در هـوا
وان چـــو پیـــــلان ِ جواهر کش ، خرامـــان در قطــار
گــه معطـر خاک ِ دشت از باد ِ کافــــوری نسیـــــم
گــه مرصع سنــــگ ِ کــــــوه از ابـر ِ مرواریـــــد بـار
بوی ِ خـاک از نرگـس و سوسن چو مُشـــک ِ تبتـی
روی ِ باغ از لالــه و نسـرین چـو نقـش ِ قنــدهــــــار
مرحبــــــا بویی که عطـّــارش نباشـــد در میــــــان !
حبـــّــذا نقشی کـــــه نقاشش نباشـــــد آشـکــار !
ابـر اگــر عاشـق نشد ، چـون من چـرا گریـد همی ؟
باد اگر شیـدا نشـد ، چـون من چـرا شـد بی قــرار ؟
مست اگر بلبل شده ست از خوردن ِ مُل، پس چراست
چهـره ی ِ گل بـا فروغ و چشـم ِ نرگـس پـُر خمــار ؟
رونـق ِ بـازار ِ بت رویــــــان بشـــــد زیرا کـــه بـــود
بوی ِ خط شـان گلسِتـان و رنگ ِ رخ شـان لالــه زار
باده خـور چون لالـه و گل زانکـه اندر کــوه و دشـت
لالــه می رویــد ز خــارا ، گـل همــی رویـد ز خــار
باده خـــوردن خـــوش بود بر گل به هنـگام ِ صبـوح
توبـه کـــردن بـَـد بـود خاصـــــه در ایـام ِ بهــــــــار ...
حکیم انوری ِ ابیوردی
بهروز باشید .
فرا رسیـــــدن ِ نوروز ِ جـــــــان افروز ، خجستـــــــه باد .
باد ِ شبگیـــــــری نسیــــــم آورد باز از جـویبــــــــار
ابر ِ آذاری عَلَــــــم افراشـــــت باز از کـوهســـــــار
این چـو پیــــــکـان ِ بشــــارت بـَر ، شتابــان در هـوا
وان چـــو پیـــــلان ِ جواهر کش ، خرامـــان در قطــار
گــه معطـر خاک ِ دشت از باد ِ کافــــوری نسیـــــم
گــه مرصع سنــــگ ِ کــــــوه از ابـر ِ مرواریـــــد بـار
بوی ِ خـاک از نرگـس و سوسن چو مُشـــک ِ تبتـی
روی ِ باغ از لالــه و نسـرین چـو نقـش ِ قنــدهــــــار
مرحبــــــا بویی که عطـّــارش نباشـــد در میــــــان !
حبـــّــذا نقشی کـــــه نقاشش نباشـــــد آشـکــار !
ابـر اگــر عاشـق نشد ، چـون من چـرا گریـد همی ؟
باد اگر شیـدا نشـد ، چـون من چـرا شـد بی قــرار ؟
مست اگر بلبل شده ست از خوردن ِ مُل، پس چراست
چهـره ی ِ گل بـا فروغ و چشـم ِ نرگـس پـُر خمــار ؟
رونـق ِ بـازار ِ بت رویــــــان بشـــــد زیرا کـــه بـــود
بوی ِ خط شـان گلسِتـان و رنگ ِ رخ شـان لالــه زار
باده خـور چون لالـه و گل زانکـه اندر کــوه و دشـت
لالــه می رویــد ز خــارا ، گـل همــی رویـد ز خــار
باده خـــوردن خـــوش بود بر گل به هنـگام ِ صبـوح
توبـه کـــردن بـَـد بـود خاصـــــه در ایـام ِ بهــــــــار ...
حکیم انوری ِ ابیوردی
بهروز باشید .
نوروزت پیروز و سال خوب و خوشی رو برات ارزو مندم.هر چند که حالا دیگه اینگونه شعرها شاید مفهومی نداشته باشه اما خوب حالا که پای شعر به وسط اومد بذار ما هم یه چند بیتی بگیم.البته همه این شعرها رو خودم در دوران کودکی سروده ام ولی نمی دونم چرا منوچهری دامغانی حق کپی رایت رو رعایت نکرده و با روی زیاد اونها رو تو دفتر شعر خودش به ثبت رسونده، حالا خودت رو بکش که این شعرها اصلش مال منه کی باور می کنه!!
پاسخحذف......................
کرده گلو پر ز باد قمری سنجابپوش کبک فرو ریخته مشک به سوراخ گوش
بلبلکان با نشاط، قمریکان با خروش در دهن لاله مشک، در دهن نحل نوش
........................
آمد بانگ خروس مذن میخوارگان صبح نخستین نمود روی به نظارگان
که به کتف برفکند چادر بازارگان روی به مشرق نهاد خسرو سیارگان
باده فراز آورید چاره‌ی بیچارگان قوموا شرب الصبوح، یا ایها النائمین
.........................
به هر حال معلومه که تو هنوز همین دور و برها هستی و نرفتی.
انگشت جان.
پاسخحذفرسیدن به خوشی و سال خوبی داشته باشی و کامیابی، یاورت باشه.
سر انگشتِ عزیز
پاسخحذفخوشحالم که برگشتی
سالِ نو مبارک
:)
دوستان را از سرانگشت پر هنر و پر مهرت نصیبی دادی ، نامت بلند بادا.
پاسخحذفسال نو و نوروزت هم پیروز باد و خجسته.
نام ات بلند بادا
پاسخحذف