۱۳۸۵ فروردین ۹, چهارشنبه

اعتراض

اعتراض ؛


سعید امامی طی ِ سخنرانی اش در دانشگاه ِ همدان گفته است : " دانشجو دو کار دارد : یکی درس بخواند ، یکی اعتراض کردن را یاد بگیرد . "
پس معلوم می شود حکومت ها نحوه ی ِ اعتراض کردن را هم آموزش می دهند . آن را مدون می کنند و کاغذ می پیچند تا متمدنانه و به صورت ِ هموژنیزه مصرفش کنیم . دستاوردهای ِ علمی به ما می گویند ، وحشی ترین گیاهان را هم می توان در گلخانه پرورش داد ... راستی ، لابد محتوای ِ درس هایی هم که می خوانیم با این شیوه ی ِ علمی ِ اعتراض، بعضی نسبت ها دارد ؟ یا برخی اعتراض ها که می کنیم ، در ساختن ِ سرفصل های ِ آموزشی مان موثر است ؟ ... تمی دانم ... آقای ِ ووپی هم این جا نیست تا از او سوال کنم ... یادم باشد بعد از تعطیلات سری به فروشگاه ِ شهروند بزنم و یک جلد خودآموز ِ اعتراض خریداری کنم .


سرانگشت

۵ نظر:

  1. انگشت چان.


    تنسی تاکسیدوهایی که حضرات نسخه پیچ باشند؛ سوای فلاکت و مصیبت، چیزی دیگه برا ملّت ندارن. حتّا رهنمودهای هزاران آقای ووپی ( یادش به خیر، چقدر من دوسش داشتم ) نیز نمی تونه گُه بالا آوردن اونا را ترمیم کنه. ///

    پاسخحذف
  2. ��ی� ��� ��� �� �� ���ی . �ی ��� �� ��ی�ی � �ی��� ی� ���ی � ��ی � ���� � ����� �ی�� �ی �� . �������� ���� �ی� ��ی � ����ی �јی�ی ����� �� �Ӂی��� � �ی�� ����ی ����� ی � ����� � ��Ӂ��ی� ����� ی � ����� . ���� �ی� ��ی � ����ی �� �� ��� � ���� ���� ��� . �јی�� �ی ���� � �Ә� �ی ���� . ���� ��� �� �� ����ی� �� ����� ��ی� �ی ��یی �� ���ی �� ������ ���� ��ی�ی �� ی�� �ی�ی� � �� ��� Ԙ��� ���ی� �� ��ی� �� ��� � ���� ��ی� ���� . ���ی ���ی� .

    پاسخحذف
  3. آریا جان باز هم گل گفتی! کاش در دنیای ِ سیاست راهنمایانی صادق و دلسوز مثل آقای ووپی پیدا می شدند متاسفانه نسخه پیچان ِ داخلی ترکیبی اند از آسپیران ِ غیاث آبادی مجسمه ی ِبلاهت و کشیش راسپوتین مجسمه ی ِ خباثت . نسخه پیچان ِ خارجی هم خود ِ آرسن لومپنند . سرکیسه می کنند و مسکن می دهند . همان طور که تو نازنین در نوشته هایت می گویی تا وقتی که این مَلک و این روزگار است آش همان آش است و کاسه همان کاسه. باقی بقایت

    پاسخحذف
  4. ... سرانگشت عزیز.

    ولی تو و من و امثال ما، تصمیم گرفته ایم که دیگه ایرانزمین، همین آش و همون کاسه نباشه؛ بلکه چیزی باشه که درخور « فرهنگ و منش والای انسانی » می باشه. درسته عزیز جان؟ اینم که می بینی حکّام بی لیاقت و قلم بدستان چیز نویس اونا اینقدر زوم می کنن روی ابعاد « شرّ » و توصیفهای داروینستی - حیوانی از انسان می کنند ( ایکاش نظریّه ی داروین را حداقل فهمیده بودن و بعدش اینقدر به ریشش آویزون میشدن!. )، همش را که خوب، زیر و رو می کنی، می بینی بحث منفعتها و جاه طلبیها و قدرت پرستیهاست که دنبال یک تکیه گاه سفت و سخت می گرده. کجا بهتر از سوائق تاریک و معمّایی انسانها؟. بیخود نیست که آخوند جماعت، خاک مستعد ریشه زدن دانه ی شرّ خود را خوب می داند کجاست: تاریکی آرزوها و خیالات و آرمانها و امیدها و اعتقادات آدمیان. ولی همانطور که خودت یکبار خیلی عالی نوشته بودی و من واقعا به شور و شوق آمدم، « شرّ » دوامی نداره؛ زیرا گرنسیپ زندگی بر « مهر و دوست داشتن » استواره. شرّ، پوسته ای عارضی می باشه که بایستی آن را در تمام چهره های رنگارنگش شناخت و دربند کرد. سرانگشت عزیزم. ما راه خودمون را می رویم؛ گیرم که تمام عمر، تک و تنها باشیم.

    پاسخحذف
  5. فوق العاده بود ای استاد بزرگ
    شیرین

    پاسخحذف