۱۳۸۸ بهمن ۲۴, شنبه

پرندگان



گنجشکک ِ اشی مشی
لب ِ بوم ِ ما بشين

بسياری داستان ِ " پرندگان " را عصيان ِ طبيعت عليه ِ بشر دانسته اند و برخی آن را به بيگانه ترسی ِ ما نسبت داده اند (1) . هجوم ِ پرندگان به اجتماعی بشری ، البته می تواند با بلاهای ِ طبيعی همچون سيل ، توفان و باران های ِ شديد سنجيده شود اما داستان ِ عميق ِ دوموريه را نبايد بدين ها محدود کرد . به ويژه اين عصيان برای ما که مدت ها است رديف ِ خاموش ِ قصيده ی ِ ستم هستيم ، معنای ِ ديگری هم دارد .

پرندگان ِ کوچکی که قرن ها کشته می شدند ، در قفس می شدند ، کباب می شدند و زينت ِ ديوار ها می بودند ، در همبستگی قدرتی شگفت انگيز يافتند . طبيعت به آنها نيرویی خارق العاده بخشيد تا ذات ِ برهم زننده ی ِ ظلم را کيفر دهند و جهان را به توازن برسانند . آزادی ِ پرنده ، حق ِ طبيعی ِ آن است و پايمال شدن ِ آزادی، واکنشی طبيعی به دنبال دارد .
پرندگانی که مانند ِ مردم ِ عادی ، جدا جدا آسيب پذير بودند و اگر در ماهيتابه سرخ نمی شدند حداکثر از قفس پرنده فروش سر در می آوردند ، وقتی آسمان را پوشانيدند روز را بر ستمگران تيره کردند . در روند ِ اين شورش اگر گهگاه از آن ها تنها همهمه ای خفيف شنيده شود معنايش شکست و عقب نشينی نيست بلکه " يادآور ِ صدای ِ دريا است كه از دور می خروشد " (2). اين هام ِ غريب به گفته ی ِ هيچکاک اينطور معنی می دهد : " هنوز آماده ی ِ حمله به شماها نيستيم ولی داريم آماده می شويم . مثل ِ موتور ِ اتومبيلی هستيم که روشن گذاشته شده و اتومبيل هر لحظه ممکن است حرکت کند ." (3)
آخرين رويارويی ِ ما با رژيم ِ ستمگر ِ اسلامی در 22 بهمن ، به هيچ وجه واپسين رويارويی ِ ما نيست !


سرانگشت

1 ـ پرندگان داستان ِ كوتاهی است نوشته ی ِ دافنه دو موريه كه هيچكاک بر بر پايه ی ِ آن فيلمی ديدنی ساخته است .
2 ـ تعبير را از اين كتاب وام گرفتم : سينما به روايت ِ هيچكاک ـ فرانسوا تروفو با همكاری ِ هلن جی . اسكات ـ ترجمه ی ِ پرويز دوایی ـ چاپ ِ چهارم سروش ـ ص 239
3 ـ كتاب ِ پيشين