۱۳۹۴ اسفند ۸, شنبه

بدی هایش را دارد، خوبی هایش را ندارد!

یکی از شعارهایی که شعاردهندگان در انقلاب 57 سر می‌دادند این بود: «نه شرقی، نه غربی، جمهوری اسلامی». چهل سال زمان لازم نبود تا بفهمیم این شعار هم مثل باقی شعارهای انقلابیون، دروغ و مهمل است. به نظرم جمهوری اسلامی خیلی زود نشان داد که «هم غربی است و هم شرقی»؛ حالا چه جوری!
حکومت های شرقی یعنی کمونیستی تلاش می‌کردند که با اختلاف طبقاتی و مال اندوزی افراد مبارزه کنند. پول، معیار حقیقت نباشد. کوشش می‌کردند تحصیلات را همگانی و رایگان کنند. می‌خواستند در کشورشان گرسنگی و فقر نباشد، در مقابل، ثروت و تجمل هم نباشد، (هرچند همه ی این‌ تلاش‌ها شکست خورد) در عوض حکومت های شرقی تا بخواهید سانسورچی، سرکوبگر و پلیسی ـ امنیتی بودند و با آزادی‌های فردی مشکل داشتند. زندان هایشان پر بود از مخالفان و معترضان. آنچه مهم نبود، حقوق بشر بود.
جمهوری اسلامی بدی‌های حکومت های شرقی را دارد. خوبی هایش را ندارد!


حکومت های غربی و لیبرال، پول را اصل می‌گیرند و مالکیت خصوصی رل اصلی را در فلسفه ی آن‌ها بازی می کند. پول داشته باشی خوشبختی، نداشته باشی بدبخت و درمانده ای. ضرب‌المثلی هست که می گوید: پول‌دارها به کباب و بی پول‌های به بوی کباب. تحصیل و درمان رایگان نیست و خرج برمی دارد. در عوض آزادی فردی وجود دارد و حکومت قانون. قانون هم عرفی است و از شرع منجمد گرفته نشده. حقوق بشر، محترم است و دیکتاتوری دوام ندارد. رسانه‌ها در چهارچوب فراخ قانون، آزادند و بگیر و ببند بی‌معنی است.
جمهوری اسلامی بدی‌های حکومت های غربی را دارد. خوبی هایش را ندارد!


سر انگشت   

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر