داشتم
شعرهای ِ نیما یوشیج را می‌خواندم حیفم
آمد این شعر ِ ساده، اما عمیق، پرعاطفه
و چالشگر را با شما در میان نگذارم:
آتش ِ جهنم
بر
سر ِ منبر ِ خود واعظ ِ ده
خلق
را مساله [ها]
می
آموخت
صحبت
آمد ز ِ جهنم به میان
که
چه آتش ها خواهد افروخت
تن ِ بدکار چه ها می‌بیند
آنکه
عقبی پی ِ دنیا بفروخت
گوش
داد این سخنان چوپانی
غصه‌ای
خورد و هراسی اندوخت
دید
با خود سگ ِ خود را بدکار
چشم ِ پر اشک بدان واعظ دوخت
گفت
آنجا که همه می سوزند
سگ ِ من نیز چو من خواهد سوخت؟
لاهیجان.
13 اردیبهشت
1309
(از
کتاب ِ مجموعه ی ِ کامل ِ اشعار ِ نیما
یوشیج، گردآوری و تدوین:
سیروس
ِ طاهباز، انتشارات ِ نگاه، ص 230
)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر