سلام پسر ! یک سوال می پرسم درست جواب بده ! چیست که تو را این طور به زبان ِ فارسی چسبانده و از زبان ِ انگلیسی بری کرده ؟ فکر کن ! روی ِ این سوال درست فکر کن . لابد جواب ِ دهان پرکنت این است که : جبران ِ کم کاری های ِ تاریخی ! می گویی چون بعد از اسلام هرچه صاحب قلم ِ ایرانی نوشت ، به عربی نوشت که زبان ِ بین المللی ِ آن روزگار بود و مردم ِ ایران هیچی از آن سرشان نمی شد، تو مجبوری به فارسی بنویسی . مجبوری کم کاری ِ پیشینیان را جبران کنی؛ گیرم آن ها در قله باشند و تو در کوهپایه . سراغ ِ زبان ِ بومی رفته ای به جای ِ زبان اینترنشنال با این امید که شاید پنجاه سال ِ دیگر ، بی حرف ِ پیش ، در ادبیات ِ فارسی تخم ِ دو زرده ای بگذاری ! می گویی اگر دیروز اینان ـ پیشینیان ـ آثار ِ خود را به جای ِ عربی به فارسی نوشته بودند و اگر آنان ـ تازیان ِ مسلمان و زاد و رودشان ـ کتابخانه ها را نسوزانده بودند و اجازه ی ِ برگرداندن ِ آثار ِ پهلوی را داده بودند ، امروز فهم و فرهنگ ِ مردم ِ ایران خیلی بالاتر بود . راحت سرشان کلاه نمی رفت . این همه خرافاتی و دغل نبودند . مردم ِ ایران از دستاوردهای ِ اندیشه ی ِ متفکران ِ قدیم شان مثل ِ ابن ِ سینا و رازی و سهروردی محروم مانده اند، چرا که آثار ِ آن ها به زبان ِ بیگانه نوشته شده . مردم ِ ایران از تجربه ی ِ تفکر، تهی هستند . بی گمان هیچ کس بهتر از نویسنده نمی تواند یافته ها و تجربیاتش را به عالم ِ معنا بیاورد . این اتفاق در زبان ِ اصلی می افتد . ترجمه همیشه ناقص و نارسا است ( تازه اگر ترجمه ای از آثار ِ متفکران ِ ایرانی وجود داشته باشد ) . زبان ِ ما که به قول ِ هایدگر جهان ِ ماست ،موقعی غنی می شود که آثاری در حوزه های ِ گونه گون ِ آن آفریده شود . زبان و جهان ِ ما وقتی بارور می شود که از توانش ِ آن استفاده ی ِ بهینه شود ... خُب ... یعنی از تنبلی ات نبوده که میان ِ تو و زبان ِ بین المللی فاصله افتاده ؟
نه ! از تنبلی ام نبوده . چون زحمتی که باید برای ِ فارسی نویسی بکشم و دست ِ آخر به هیچ چیز نرسم بیشتر از آن است که صرف ِ آموختن ِ زبان و ادبیات ِ انگلیسی کنم . انگلیسی نویس ِ درجه ی ِ سوم صد مرتبه موفق تر از فارسی نویس ِ درجه ی ِ اول است که تیراژ ِ کتاب هایش حداکثر پنج هزار تا است . این جا و به این زبان جز برای ِ شماری اندک، برای ِ کی بنویسم ؟ برای ِ دلال ها ؟ بسیجی ها ؟ حاجیان ِ بازار ؟ شله زرد پز ها و سفره نذر کن ها ؟ خودفروخته ها ؟ معتادان و مصرف زدگان ِ عشق و حال ؟ کارمندان ِ زیارت نامه خوان ِ ادارات ِ جمهوری ِ اسهالی ؟ برای ِ کی ... برای ِ کی بنویسم ؟
عقل ِ ناقصت را به کار بینداز ! برای ِ تو که به جز نوشتن کاری نمی دانی و نمی خواهی کدام بهتر و مفید تر است ؟ رسیدن به رفاه و شهرت ِ نسبی و احترام ِ حرفه ای از قبــَل ِ نوشتن به زبان ِ انگلیسی یا که ماندن در این اوضاع ِ افتضاح از راه ِ فارسی نویسی های ِ پنهان و آشکار ؟ دوست داری در اقیانوس شنا کنی یا در حوضچه ؟ شاید درجه یک شدن ِ احتمالی را به درجه سه شدن ِ قطعی ترجیح می دهی ؟ ... شاید هم عاشق ِ پیچ و تاب های ِ این زبانی ... راستش را بگو ! عاشق ِ این زبانی ؟
سرانگشت
نه ! از تنبلی ام نبوده . چون زحمتی که باید برای ِ فارسی نویسی بکشم و دست ِ آخر به هیچ چیز نرسم بیشتر از آن است که صرف ِ آموختن ِ زبان و ادبیات ِ انگلیسی کنم . انگلیسی نویس ِ درجه ی ِ سوم صد مرتبه موفق تر از فارسی نویس ِ درجه ی ِ اول است که تیراژ ِ کتاب هایش حداکثر پنج هزار تا است . این جا و به این زبان جز برای ِ شماری اندک، برای ِ کی بنویسم ؟ برای ِ دلال ها ؟ بسیجی ها ؟ حاجیان ِ بازار ؟ شله زرد پز ها و سفره نذر کن ها ؟ خودفروخته ها ؟ معتادان و مصرف زدگان ِ عشق و حال ؟ کارمندان ِ زیارت نامه خوان ِ ادارات ِ جمهوری ِ اسهالی ؟ برای ِ کی ... برای ِ کی بنویسم ؟
عقل ِ ناقصت را به کار بینداز ! برای ِ تو که به جز نوشتن کاری نمی دانی و نمی خواهی کدام بهتر و مفید تر است ؟ رسیدن به رفاه و شهرت ِ نسبی و احترام ِ حرفه ای از قبــَل ِ نوشتن به زبان ِ انگلیسی یا که ماندن در این اوضاع ِ افتضاح از راه ِ فارسی نویسی های ِ پنهان و آشکار ؟ دوست داری در اقیانوس شنا کنی یا در حوضچه ؟ شاید درجه یک شدن ِ احتمالی را به درجه سه شدن ِ قطعی ترجیح می دهی ؟ ... شاید هم عاشق ِ پیچ و تاب های ِ این زبانی ... راستش را بگو ! عاشق ِ این زبانی ؟
سرانگشت
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر