اين چنين در چشم انتظاری
شب ها چندان دراز می گذرد
كه ترانه ريشه افشان كرده
درخت وار برباليده است .
و آنان كه به زندان ها اندرند ... مادر !
و آنان كه روانه ی ِ تبعيدگاه ها شده اند
هربار كه آهی برآرند
نگاه كن !
اينجا برگی بر اين سپيدار می لرزد
يانيس ريتسوس (1)
پس از كودتای ِ بيست و دوم ِ خرداد و سريال ِ خيانت ها و جنايت های ِ رژيم ِ اسلامی عليه ِ مردم ِ ايران ، دست به قلم بردن برای ِ وبلاگ نويسی مثل ِ من اندكی سخت شده است . زيرا من به دليل ِ باورهای ِ عميقاً ضد ِ اسلامی ام نمی توانم به تمامی با جنبش ِ سبز (تا جايی كه خود را به ميرحسين ِ موسوی محدود می كند ) همراهی كنم . نمی توانم مثل ِ نسل ِ 57 بر ناروايی ها چشم ببندم و بگويم انشاالله گربه است ! ممكن است شما به من بگوييد اين جنبش ، حركتی مدنی است و رنگ و بوی ِ دينی ندارد . قبول می كنم كه بيشتر ِ هواداران ِ جنبش ِ سبز يا به دين ِ حداقلی پايبند هستند يا لاييک اند و به دنبال ِ بازگرداندن ِ آزادی های ِ مدنی ، اما شوربختانه آنچه رهبر ِ جنبش از آن دم می زند ، دست ِ بالا ما را به زمان ِ خمينی برمی گرداند (و نه حتا به زمان ِ خاتمی) ! آزادی هايی هم كه معترضان طلب می كنند حداكثر تا چهار ديواری ِ قانون ِ اساسی جلو می رود و در آنجا با سر به ديواره ی ِ سلول برخورد می كند . سلول ِ قانون ِ اساسی : قانونی كه ام الفساد و منشاء تناقضات و گرفتاری های ِ اين سی سال است .
من بيانيه های ِ نه گانه ی ِ ميرحسين ِ موسوی را خواندم و متاسفانه هرچه بيشتر خواندم ، بيشتر مايوس شدم . فعلاً نمی خواهم به ريزه كاری های ِ اين بيانيه ها بپردازم و در اين بزنگاه ِ مغتنم كه انبوهی از ايرانيان ِ داخل و خارج همبسته شده اند ، ساز ِ مخالف بزنم و بر طبل ِ جدايی بكوبم . نه ! از من دور باد چنين جفايی ! اما نكته اين است كه به نظرم جنبش ِ سبز يا بايد خود را از موسوی فرا بگذراند يا او را در كسوت ِ رهبر از آنچه "امروز" هست فراتر ببرد . اگر جامعه ی ِ جريحه دار ِ ما، در نهايت، خواسته اش را به رفتن ِ احمدی نژاد و آمدن ِ "موسوی ِ امروز" فرو بكاهد ، بی گمان زيانكار شده است .
نكته ی ِ ديگر آن كه تا جايی كه دريافتم متاسفانه چنته ی ِ جنبش ِ سبز از پشتوانه ی ِ انديشگی خالی است . حرف ِ تازه ای ندارد . در چنبره ی ِ ديروز گرفتار است . اسلام زده نيست ولی در برابر ِ اسلام سخت منفعل است . سی سال است كه از اسلام تپانچه می خورد اما هنوز شعار ِ اعتراضش الله اكبر است ! نتوانسته و شايد زمان نداشته كه ارزش های ِ تازه ای برای ِ حركت ِ خود بيافريند . نتوانسته به افقی جز "جمهوری ِ اسلامی" برسد . می خواهد " جمهوريت ِ " پايمال شده را به "نظام" بازگرداند ؛ اما به چه نظامی ؟ به نظام ِ اسلامی ِ مبتنی بر ولايت ِ مطلقه ی ِ فقيه ! خواستار ِ ايرانی سكولار نيست . دغدغه ی ِ نقد ِ دين ندارد . نگاهش به گذشته است و نوستالژيای ِ رهبرش خاطرات ِ دهه ی ِ شصت ! و از همه مهمتر اين كه جنبش ِ سبزها ، فيلسوف ندارد . متفكر يا متفكرانی كه رويا ها و آرزو هايی زيبا ، بزرگ و پويا را در دل و انديشه ی ِ پيروان ِ جنبش بدمند . به نظر می رسد كه اين نهضت ِ اجتماعی نيازمند ِ زمان است . زمان می خواهد تا خود را بيابد و غنی شود .
با اين همه ، تمام ِ آنچه در نقد ِ موسوی و جنبش ِ سبز نوشتم باعث نمی شود تا كسانی خيال كنند وضعيت ِ كنونی را قابل ِ دفاع می دانم . موسوی واپسگرا است اما احمدی نژاد ، بی اخلاق ، كودتاچی ، دروغگو ، خرافاتی ، ديكتاتور ، متقلب ، بی شخصيت ، متوهم ، بی آبرو ، سركوبگر ، مفسد ِ اقتصادی و جنايتكار است . احمدی نژاد را با هيچ معيار و منشی ،جز با ملاک ِ فرومايگان ، نمی‌توان تاييد و تحمل كرد . طرفدارانش هر عنوانی می توانند به او ببندند به جز رييس جمهور ! جدا از جنبش ِ سبز كه مبارزات ِ بی خشونت را دنبال می كند ، پس از كشتارها و سركوب های ِ ددمنشانه ی ِ اخير به ناگزير گروه های ِ مسلح ِ زير زمينی به وجود خواهند آمد كه پيدايش ِ آنها البته كابوس ِ خلافت ِ اسلامی خواهد بود .
اما هويت و شخصيت ِ هواداران و كنشگران ِ جنبش ِ سبز متفاوت است . اكثر ِ آنان مردمانی متمدن و امروزی هستند كه حسابشان از مزدوران ِ حكومت و خرمُريدان ِ رهبر جدا است .كسانی هستند كه می خواهند "امت بودن " را وا بنهند و به جرگه ی ِ " ملت شدن "پا بگذارند . بيشترشان افرادی تحصيل كرده اند و برخی حتا دانش و آگاهی ِ خود را مماس با زمانه به پيش می برند . مردمانی كه نسبت ِ شبان ـ رمگی را با حاكمانشان قبول نمی كنند و می كوشند از راه ِ مشاركت های ِ مدنی بر سرنوشت ِ خود و كشورشان تاثير بگذارند . به نظر ِ من شماری از كوشندگان ِ سبز، ده ها سال از مير حسين ِ موسوی مترقی ترند و به طريق ِ اولی صدها سال از كودتاچيان و رهبر ِ تنگ ذهن ِ آنان پيشند . جنبش ِ سبز اگر حرمتی دارد به خاطر ِ وجود چنين زنان و مردانی است . كسانی كه تنها به دليل ِ بد اقبالی ِ تاريخی در عهد ِ اين حكومت ِ آدمخوار به دنيا آمدند و جوانی را پير می كنند .
سخن را كوتاه كنم و بگويم كه عليرغم ِ انتقادهای ِ اساسی ، جنبش ِ سبز را تا جايی كه نافی ِ باورهايم نباشد و به كژ راهه نيفتد ، پشتيبانی می كنم . ادامه ی ِ آن را در شرايط ِ كنونی كه به ويژه بسياری از هم ميهنان گرفتار ِ بند و شكنجه ی ِ كودتاچيان هستند ، لازم و ضروری می دانم . اين جنبش ( با همه ی ِ كاستی ها و جدا از ديدگاه ِ فعلی ِ رهبرش ) به هرحال رو به آزادی های ِ غربی و دموكراسی دارد ، در حالی كه قبله ی ِ كودتاچيان مسكو و پكن است . كودتاچيان، استبداد و سركوب ِ شرقی را عين ِ صواب می دانند و جامعه را چيزی جز " قلعه ی ِ حيوانات " نمی بينند . اميد كه اين حركت ِ‌سبز ژرفا بيابد و به خواسته های ِ كوچک قناعت نكند .
سرانگشت
1 ـ يانيس ريتسوس (1990 ـ 1909 ) شاعر و مبارز ِ يونانی . از كاست ِ " ترانه های ِ ميهن ِ تلخ " ترجمه ی ِ احمد ِ شاملو
شب ها چندان دراز می گذرد
كه ترانه ريشه افشان كرده
درخت وار برباليده است .
و آنان كه به زندان ها اندرند ... مادر !
و آنان كه روانه ی ِ تبعيدگاه ها شده اند
هربار كه آهی برآرند
نگاه كن !
اينجا برگی بر اين سپيدار می لرزد
يانيس ريتسوس (1)
پس از كودتای ِ بيست و دوم ِ خرداد و سريال ِ خيانت ها و جنايت های ِ رژيم ِ اسلامی عليه ِ مردم ِ ايران ، دست به قلم بردن برای ِ وبلاگ نويسی مثل ِ من اندكی سخت شده است . زيرا من به دليل ِ باورهای ِ عميقاً ضد ِ اسلامی ام نمی توانم به تمامی با جنبش ِ سبز (تا جايی كه خود را به ميرحسين ِ موسوی محدود می كند ) همراهی كنم . نمی توانم مثل ِ نسل ِ 57 بر ناروايی ها چشم ببندم و بگويم انشاالله گربه است ! ممكن است شما به من بگوييد اين جنبش ، حركتی مدنی است و رنگ و بوی ِ دينی ندارد . قبول می كنم كه بيشتر ِ هواداران ِ جنبش ِ سبز يا به دين ِ حداقلی پايبند هستند يا لاييک اند و به دنبال ِ بازگرداندن ِ آزادی های ِ مدنی ، اما شوربختانه آنچه رهبر ِ جنبش از آن دم می زند ، دست ِ بالا ما را به زمان ِ خمينی برمی گرداند (و نه حتا به زمان ِ خاتمی) ! آزادی هايی هم كه معترضان طلب می كنند حداكثر تا چهار ديواری ِ قانون ِ اساسی جلو می رود و در آنجا با سر به ديواره ی ِ سلول برخورد می كند . سلول ِ قانون ِ اساسی : قانونی كه ام الفساد و منشاء تناقضات و گرفتاری های ِ اين سی سال است .
من بيانيه های ِ نه گانه ی ِ ميرحسين ِ موسوی را خواندم و متاسفانه هرچه بيشتر خواندم ، بيشتر مايوس شدم . فعلاً نمی خواهم به ريزه كاری های ِ اين بيانيه ها بپردازم و در اين بزنگاه ِ مغتنم كه انبوهی از ايرانيان ِ داخل و خارج همبسته شده اند ، ساز ِ مخالف بزنم و بر طبل ِ جدايی بكوبم . نه ! از من دور باد چنين جفايی ! اما نكته اين است كه به نظرم جنبش ِ سبز يا بايد خود را از موسوی فرا بگذراند يا او را در كسوت ِ رهبر از آنچه "امروز" هست فراتر ببرد . اگر جامعه ی ِ جريحه دار ِ ما، در نهايت، خواسته اش را به رفتن ِ احمدی نژاد و آمدن ِ "موسوی ِ امروز" فرو بكاهد ، بی گمان زيانكار شده است .
نكته ی ِ ديگر آن كه تا جايی كه دريافتم متاسفانه چنته ی ِ جنبش ِ سبز از پشتوانه ی ِ انديشگی خالی است . حرف ِ تازه ای ندارد . در چنبره ی ِ ديروز گرفتار است . اسلام زده نيست ولی در برابر ِ اسلام سخت منفعل است . سی سال است كه از اسلام تپانچه می خورد اما هنوز شعار ِ اعتراضش الله اكبر است ! نتوانسته و شايد زمان نداشته كه ارزش های ِ تازه ای برای ِ حركت ِ خود بيافريند . نتوانسته به افقی جز "جمهوری ِ اسلامی" برسد . می خواهد " جمهوريت ِ " پايمال شده را به "نظام" بازگرداند ؛ اما به چه نظامی ؟ به نظام ِ اسلامی ِ مبتنی بر ولايت ِ مطلقه ی ِ فقيه ! خواستار ِ ايرانی سكولار نيست . دغدغه ی ِ نقد ِ دين ندارد . نگاهش به گذشته است و نوستالژيای ِ رهبرش خاطرات ِ دهه ی ِ شصت ! و از همه مهمتر اين كه جنبش ِ سبزها ، فيلسوف ندارد . متفكر يا متفكرانی كه رويا ها و آرزو هايی زيبا ، بزرگ و پويا را در دل و انديشه ی ِ پيروان ِ جنبش بدمند . به نظر می رسد كه اين نهضت ِ اجتماعی نيازمند ِ زمان است . زمان می خواهد تا خود را بيابد و غنی شود .
با اين همه ، تمام ِ آنچه در نقد ِ موسوی و جنبش ِ سبز نوشتم باعث نمی شود تا كسانی خيال كنند وضعيت ِ كنونی را قابل ِ دفاع می دانم . موسوی واپسگرا است اما احمدی نژاد ، بی اخلاق ، كودتاچی ، دروغگو ، خرافاتی ، ديكتاتور ، متقلب ، بی شخصيت ، متوهم ، بی آبرو ، سركوبگر ، مفسد ِ اقتصادی و جنايتكار است . احمدی نژاد را با هيچ معيار و منشی ،جز با ملاک ِ فرومايگان ، نمی‌توان تاييد و تحمل كرد . طرفدارانش هر عنوانی می توانند به او ببندند به جز رييس جمهور ! جدا از جنبش ِ سبز كه مبارزات ِ بی خشونت را دنبال می كند ، پس از كشتارها و سركوب های ِ ددمنشانه ی ِ اخير به ناگزير گروه های ِ مسلح ِ زير زمينی به وجود خواهند آمد كه پيدايش ِ آنها البته كابوس ِ خلافت ِ اسلامی خواهد بود .
اما هويت و شخصيت ِ هواداران و كنشگران ِ جنبش ِ سبز متفاوت است . اكثر ِ آنان مردمانی متمدن و امروزی هستند كه حسابشان از مزدوران ِ حكومت و خرمُريدان ِ رهبر جدا است .كسانی هستند كه می خواهند "امت بودن " را وا بنهند و به جرگه ی ِ " ملت شدن "پا بگذارند . بيشترشان افرادی تحصيل كرده اند و برخی حتا دانش و آگاهی ِ خود را مماس با زمانه به پيش می برند . مردمانی كه نسبت ِ شبان ـ رمگی را با حاكمانشان قبول نمی كنند و می كوشند از راه ِ مشاركت های ِ مدنی بر سرنوشت ِ خود و كشورشان تاثير بگذارند . به نظر ِ من شماری از كوشندگان ِ سبز، ده ها سال از مير حسين ِ موسوی مترقی ترند و به طريق ِ اولی صدها سال از كودتاچيان و رهبر ِ تنگ ذهن ِ آنان پيشند . جنبش ِ سبز اگر حرمتی دارد به خاطر ِ وجود چنين زنان و مردانی است . كسانی كه تنها به دليل ِ بد اقبالی ِ تاريخی در عهد ِ اين حكومت ِ آدمخوار به دنيا آمدند و جوانی را پير می كنند .
سخن را كوتاه كنم و بگويم كه عليرغم ِ انتقادهای ِ اساسی ، جنبش ِ سبز را تا جايی كه نافی ِ باورهايم نباشد و به كژ راهه نيفتد ، پشتيبانی می كنم . ادامه ی ِ آن را در شرايط ِ كنونی كه به ويژه بسياری از هم ميهنان گرفتار ِ بند و شكنجه ی ِ كودتاچيان هستند ، لازم و ضروری می دانم . اين جنبش ( با همه ی ِ كاستی ها و جدا از ديدگاه ِ فعلی ِ رهبرش ) به هرحال رو به آزادی های ِ غربی و دموكراسی دارد ، در حالی كه قبله ی ِ كودتاچيان مسكو و پكن است . كودتاچيان، استبداد و سركوب ِ شرقی را عين ِ صواب می دانند و جامعه را چيزی جز " قلعه ی ِ حيوانات " نمی بينند . اميد كه اين حركت ِ‌سبز ژرفا بيابد و به خواسته های ِ كوچک قناعت نكند .
سرانگشت
1 ـ يانيس ريتسوس (1990 ـ 1909 ) شاعر و مبارز ِ يونانی . از كاست ِ " ترانه های ِ ميهن ِ تلخ " ترجمه ی ِ احمد ِ شاملو
انگشت جان! به نظرم آمد خود جواب سئوالهای خود را میدانی اما از لحاظ احساسی نمیتوانی خود را قانع کنی.
پاسخحذفدرست است که اندیشهی رهبر این جنبش در بهترین حالتاش به اندیشههای خمینی محدود میشود، اما مساله این است که اگر این جنبش به پیروزی برسد، رهبر خود را نیز کنار خواهد زد چرا که پیروزی این جنبش که همانا پیروزی در برابر ولایت فقیه است شروع دهن کجی به هر ولایت فقیهی خواهد بود.
برای من هم سخت است خواندن و مرحبا گفتن به بیانیههای موسوی، اما موسوی همه بهانهای است برای به زیر کشیدن ولایت فقیهها، به دست کسی که خود معتقد به ولایت فقیه است.
عدو شود سبب خیر اگر شانس بر ما افتد.