جوانی کجایی که یادت به خیر!

این عکس را که متعلق به خانم ِ زهرا رهنورد است، از یک روزنامه ی ِ قدیمی اسکن کردم، روزنامه ی ِ کیهان به تاریخ ِ چهارشنبه 10 بهمن ِ 1358. عکس، در صفحه ی ِ گزارش ِ روز و همراه با نظر خواهی و تصویر ِ چند نفر ِ دیگر به چاپ رسیده. نام ِ گزارش چنین است: «آزادی های ِ سیاسی را چگونه می توان تامین کرد؟» شاید امروز اگر زهرا رهنورد عکس ِ خودش را ببیند از ته ِ دل و با حسرت بگوید جوانی کجایی که یادت به خیر! اما برای ِ من بعد از دیدن ِ مجموعه عکس های ِ انقلابیان، از جمله همین چند تا چیزی جز تاسف باقی نمی ماند. همان طور که گفتم عکس ِ خانم ِ رهنورد در کنار ِ چند عکس ِ دیگر به چاپ رسیده: دکتر حبیبی، اسلام ِ کاظمیه، دکتر ملکی و علی اصغر ِ حاج سید جوادی. از این پنج تن، چهار نفرشان به عقوبتی دشوار گرفتار شده اند. اسلام ِ کاظمیه، داستان نویس ِ چپ گرا چند سال ِ پیش در اروپا خودکشی کرد. دکتر ملکی، اولین رییس ِ دانشگاه ِ تهران پیرانه سر به زندان افتاده. حاج سید جوادی، روشنفکر ِ نامدار، سی سال است از وطن آواره شده. زهرا رهنورد در حبس ِ خانگی است و فقط دکتر حبیبی به یُمن ِ اقبال ِ بلند یا حماقت ِ ذاتی سُر و مُر و گنده است (توی ِ پرانتز بگویم که حبیبی از نظر ِ سطح ِ فکر و توان ِ تجزیه و تحلیل ِ مسایل، فاجعه است. این را وقتی فهمیدم که مصاحبه اش را در کتاب ِ " اولین رییس جمهور" خواندم).
در همین صفحه سو تیتر ِ جالبی هست که یادآوری اش بعد از سی و دو سال خالی از پند و عبرت نیست : " مردم می گویند انقلاب کردیم که آزاد باشیم. آزادی های ِ سیاسی را تامین کنید، خودمان جلو ِ توطئه را می گیریم، اما باید دست ِ گروه های ِ فشار و چماقداران را کوتاه کرد.[!]"
بیچاره مردمی که نمی دانستند "گروه های ِ فشار و چماقداران" از مولفه های ِ اصلی و سازنده ی ِ "انقلاب ِ اسلامی" هستند و می خواستند با دست ِ خالی و مغز ِ پر از خرافه جلوی ِ توطئه را بگیرند!
آیا به بیراهه می رویم اگر "انقلاب ِ اسلامی" را "انقلاب ِ چماقداران" بنامیم؟


سرانگشت