ویلان سگی سیاهدل و هار و بد سگال
در کوچه ای گرفت کمین و بشد وبال
سگ چه سگی،تباهگن و ظالم و جسور
سگ چه سگی، به سنگدلی شهره و مثال
سگ چه سگی، فریب زن و سارق و مهیب
سگ چه سگی، پلیدوَش و قلدر و زغال
از حمله اش گریخت سپاه ِ گراز و گرگ
از هیبتش شکست شگرد و فن ِ شغال
آن کوچه ای که پیشترک پـُر ترانه بود
یکبارگی بگشت تهی از مقال و قال
در خانه ها شدند زن و بچه ها اسیر
کانون ِ ترس و لرز، دل و دیده ی ِ رجال
هرکس همی بخواست که از کوچه بگذرد
راهی دگر نداشت به جز بام و بر سفال
یا باید از نسار، شبح گونه می گذشت
نیمه شبی که ابر کلان بود و مه هلال
زین ماجرا شدند شماری ز ساکنان
آواره و مقیم در اطلال و در جبال
اما ز عابران ِ محل یک فقیه بود
کاندر محله داشت یکی از دو جین عیال !
یک شب هوس بکرد روَد پیش ِ آن پری
از باغ ِ جانفزاش خورد میوه ی ِ وصال
اما خبر نداشت که کلب ِ ستیزه جو
سلطان ِ برزن است ابا شوکت و جلال
از تیرگی بجست برون، راه ِ شیخ بست
تیره سگی که فاش بزد طعنه بر لیال
ناگه ز پشت ِ دربـَچه ها چشم ها بگفت:
"دندان ِ ارّه آخته شد بر تن ِ خلال !
بیچاره شیخ ِ زار شود تکه پاره زود
ناگفته واضح است سرانجام ِ این جدال "
لیکن جناب ِ شیخ به جای ِ فرار و ترس
اِستاد و سر گذاشت به گوش ِ ابو قتال
گفتا عبارتیش به نجوا و پچ پچه
ناگه ز جا رمید سگ ِ فتنه چون غزال
ترسان و عاجزانه دوید و فرار کرد
گه جانب ِ جنوب، گهی جانب ِ شمال
شرش ز ساکنان ِ محل محو و نیست شد
چندان که باد ِ تند ز جا برکند نهال
اهل ِ محل شگفت زده در طرب شدند
گویا رسیده اند به یک خواهش ِ محال
در کوچه آمدند به گرد ِ فقیه ِ پیر
از او به ذوق و شوق نمودند این سوال:
"کای مرد ِ حق! چه چیز بگفتی بدان دنی
کاین گونه بسته گشت بر آن عرصه و مجال ؟"
گفتا: "کلام ِ حق! که اگر راه سد کنی
فتوا دهم که گوشت ِ سگ بعد از این حلال!!"
ناگه یکی بگفت در آن جمع ِ هاج و واج
آن کو خرد بداشت به دور از تک ِ زوال
"زین رو بود فقیه، که هر شیخ و مجتهد
با هفت سگ فرو شود اندر یکی جوال !"
سرانگشت
بد سگال : بداندیش در اینجا بد طینت / تباهگن : مفسد / نسار : جایی که در آنجا آفتاب هرگز نتابد یا کم بتابد . / اطلال : جاهای ِ بلند از خانه های ِ ویران / کلب : سگ / ابا : با ، ابا شوکت و جلال : با شوکت و جلال / لیال : شب ها / آخته شدن : بیرون کشیدن و برهنه شدن ِ تیغ و هر چیز ِ تیز / دربچه : دریچه / اِستاد : ایستاد / ابوقتال : پدر ِ کشتار ؛ اشارتی است به جناب ِ سگ / دنی : پست / تک : حمله
در کوچه ای گرفت کمین و بشد وبال
سگ چه سگی،تباهگن و ظالم و جسور
سگ چه سگی، به سنگدلی شهره و مثال
سگ چه سگی، فریب زن و سارق و مهیب
سگ چه سگی، پلیدوَش و قلدر و زغال
از حمله اش گریخت سپاه ِ گراز و گرگ
از هیبتش شکست شگرد و فن ِ شغال
آن کوچه ای که پیشترک پـُر ترانه بود
یکبارگی بگشت تهی از مقال و قال
در خانه ها شدند زن و بچه ها اسیر
کانون ِ ترس و لرز، دل و دیده ی ِ رجال
هرکس همی بخواست که از کوچه بگذرد
راهی دگر نداشت به جز بام و بر سفال
یا باید از نسار، شبح گونه می گذشت
نیمه شبی که ابر کلان بود و مه هلال
زین ماجرا شدند شماری ز ساکنان
آواره و مقیم در اطلال و در جبال
اما ز عابران ِ محل یک فقیه بود
کاندر محله داشت یکی از دو جین عیال !
یک شب هوس بکرد روَد پیش ِ آن پری
از باغ ِ جانفزاش خورد میوه ی ِ وصال
اما خبر نداشت که کلب ِ ستیزه جو
سلطان ِ برزن است ابا شوکت و جلال
از تیرگی بجست برون، راه ِ شیخ بست
تیره سگی که فاش بزد طعنه بر لیال
ناگه ز پشت ِ دربـَچه ها چشم ها بگفت:
"دندان ِ ارّه آخته شد بر تن ِ خلال !
بیچاره شیخ ِ زار شود تکه پاره زود
ناگفته واضح است سرانجام ِ این جدال "
لیکن جناب ِ شیخ به جای ِ فرار و ترس
اِستاد و سر گذاشت به گوش ِ ابو قتال
گفتا عبارتیش به نجوا و پچ پچه
ناگه ز جا رمید سگ ِ فتنه چون غزال
ترسان و عاجزانه دوید و فرار کرد
گه جانب ِ جنوب، گهی جانب ِ شمال
شرش ز ساکنان ِ محل محو و نیست شد
چندان که باد ِ تند ز جا برکند نهال
اهل ِ محل شگفت زده در طرب شدند
گویا رسیده اند به یک خواهش ِ محال
در کوچه آمدند به گرد ِ فقیه ِ پیر
از او به ذوق و شوق نمودند این سوال:
"کای مرد ِ حق! چه چیز بگفتی بدان دنی
کاین گونه بسته گشت بر آن عرصه و مجال ؟"
گفتا: "کلام ِ حق! که اگر راه سد کنی
فتوا دهم که گوشت ِ سگ بعد از این حلال!!"
ناگه یکی بگفت در آن جمع ِ هاج و واج
آن کو خرد بداشت به دور از تک ِ زوال
"زین رو بود فقیه، که هر شیخ و مجتهد
با هفت سگ فرو شود اندر یکی جوال !"
سرانگشت
بد سگال : بداندیش در اینجا بد طینت / تباهگن : مفسد / نسار : جایی که در آنجا آفتاب هرگز نتابد یا کم بتابد . / اطلال : جاهای ِ بلند از خانه های ِ ویران / کلب : سگ / ابا : با ، ابا شوکت و جلال : با شوکت و جلال / لیال : شب ها / آخته شدن : بیرون کشیدن و برهنه شدن ِ تیغ و هر چیز ِ تیز / دربچه : دریچه / اِستاد : ایستاد / ابوقتال : پدر ِ کشتار ؛ اشارتی است به جناب ِ سگ / دنی : پست / تک : حمله
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر