حکومت ِ نفرت انگیز ِ اسلامی می خواهد لایحه ای را به نام ِ " مبارزه با اخلال گران در امنیت ِ روانی ِ جامعه " در مجلس تصویب کند که به وسیله ی ِ آن بتواند وبلاگ نویسان ِ مخالف ِ خود و ایدئولوژی اش را به جرم ِ ترویج ِ فساد ، فحشا و الحاد به سرعت دستگیر و اعدام کند .
نخست این که باید به وبلاگ نویسان ِ ایرانی تبریک گفت که چنین آتشی در لانه ی ِ حاکمان انداخته اند که به کمتر از مرگشان راضی نشده اند . دوم این که اگر این لایحه تصویب شود و به شکل ِ قانون درآید احتمالاً بخش ِ "الحاد"ش بیشتر به کار ِ قانونگزار خواهد آمد . چرا که "فساد" ،صفت ِ ثبوتیه ی ِ حکومتگران ِ جمهوری ِ اسلامی و نان خوردن از راه ِ "فحشا " پیشه ی ِ مورد ِ علاقه ی ِ آخوند ها است . پس حکومت نمی تواند به طور ِ ذاتی با این دو وصف ِ شریف مخالف باشد مگر برای ِ کوتاه کردن ِ دست ِ همکاران و مونوپل کردن ِ افتخارات !
اما مطلب ِ الحاد که به معنای ِ کفر نسبت به الله ِ پتیاره ی ِ کعبه است نکته ی ِ جالبی دارد . در حقیقت این بت ِ تبخیر شده بیش از پیش سایه ی ِ شومش را بر سر ِ انسان های ِ آزاد و آزاده گسترده می کند . مثل ِ آدامس ِ جویده شده ای که با دست، کش می آید و چهره و اندام و لباس و کفش و میز و صندلی و دفتر و دستک را آلوده می کند ، قانون ِ الحاد نیز هزاران تفسیر برمی دارد و حکایت ِ آن روباه را پیدا می کند که دره ای را نریده باقی نمی گذاشت .
البته این قانون برای ِ من رهاورد ِ تازه ای ندارد زیرا تکلیفم از روز ِ اول معلوم بود . به قول ِ رفیقمان دخو " دادگاه ِ تو از آغاز تا صدور ِ حکم ِ اعدام فقط بیست دقیقه طول می کشد " اما برای ِ وبلاگ نویسان ِ میانه رو بدون ِ تردید پیام هایی دارد . آنها می دانند وقتی آدامس ِ الحاد، کش می آید به امام ِ مفقود الاثر ِ زمان و نایب ِ برحقش ولی ِ وقیح بسنده نمی کند بلکه خود را به لواط دهنده ی ِ فلان حوزه و آبدارچی ِ فلان شکنجه خانه هم می رساند و می مالاند . فردا پس فردا آسفالت ِ خیابان ِ ولی ِ عصر (عج) هم جزو مقدسات می شود و ناموس ِ امام ِ زمان .
باید این سقز ِ بی مقدار را به روی ِ همان آسفالت تف کرد .
سرانگشت
نخست این که باید به وبلاگ نویسان ِ ایرانی تبریک گفت که چنین آتشی در لانه ی ِ حاکمان انداخته اند که به کمتر از مرگشان راضی نشده اند . دوم این که اگر این لایحه تصویب شود و به شکل ِ قانون درآید احتمالاً بخش ِ "الحاد"ش بیشتر به کار ِ قانونگزار خواهد آمد . چرا که "فساد" ،صفت ِ ثبوتیه ی ِ حکومتگران ِ جمهوری ِ اسلامی و نان خوردن از راه ِ "فحشا " پیشه ی ِ مورد ِ علاقه ی ِ آخوند ها است . پس حکومت نمی تواند به طور ِ ذاتی با این دو وصف ِ شریف مخالف باشد مگر برای ِ کوتاه کردن ِ دست ِ همکاران و مونوپل کردن ِ افتخارات !
اما مطلب ِ الحاد که به معنای ِ کفر نسبت به الله ِ پتیاره ی ِ کعبه است نکته ی ِ جالبی دارد . در حقیقت این بت ِ تبخیر شده بیش از پیش سایه ی ِ شومش را بر سر ِ انسان های ِ آزاد و آزاده گسترده می کند . مثل ِ آدامس ِ جویده شده ای که با دست، کش می آید و چهره و اندام و لباس و کفش و میز و صندلی و دفتر و دستک را آلوده می کند ، قانون ِ الحاد نیز هزاران تفسیر برمی دارد و حکایت ِ آن روباه را پیدا می کند که دره ای را نریده باقی نمی گذاشت .
البته این قانون برای ِ من رهاورد ِ تازه ای ندارد زیرا تکلیفم از روز ِ اول معلوم بود . به قول ِ رفیقمان دخو " دادگاه ِ تو از آغاز تا صدور ِ حکم ِ اعدام فقط بیست دقیقه طول می کشد " اما برای ِ وبلاگ نویسان ِ میانه رو بدون ِ تردید پیام هایی دارد . آنها می دانند وقتی آدامس ِ الحاد، کش می آید به امام ِ مفقود الاثر ِ زمان و نایب ِ برحقش ولی ِ وقیح بسنده نمی کند بلکه خود را به لواط دهنده ی ِ فلان حوزه و آبدارچی ِ فلان شکنجه خانه هم می رساند و می مالاند . فردا پس فردا آسفالت ِ خیابان ِ ولی ِ عصر (عج) هم جزو مقدسات می شود و ناموس ِ امام ِ زمان .
باید این سقز ِ بی مقدار را به روی ِ همان آسفالت تف کرد .
سرانگشت
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر