۱۳۸۵ فروردین ۳۱, پنجشنبه

سعید ابنه ای

آهای مردک ِ مادر جنده ! سعید ابنه ای !


اولاً کیرم توی ِ دهن ِ مادرت ، خواهرت ، زن ِ کُس پاره ات ، دخترت ، تیر و تبارت و به خصوص همه ی ِ مقدسات ِ گه مال شده ات !

ثانیاً : سعید ابنه ای ! کُس ننه ات روشن ! عجب مستراحی پس انداخته ! باید بر وزن ِ کسش زرشک خیرات کنی . پفیوز ِ جاکش ! واقعاً فکر کرده ای همه جای ِ دنیا مثل کُس ِ خواهر و مادر تو بی قانون است که هر کس به هر ترتیب دلش خواست سرش را پایین بیندازد و داخل شود ؟ آن هم برای ِ تمام ِ عمر ؟ نخیر کونی صفت ! تو تا به حال ، با آدم های ِ درست و با شخصیت ( آریا ، دخو و مخلوق ) طرف بوده ای و از نجابت ِ آن ها سوء استفاده کرده ای . اما جنده تبار ! بدان که من هزار پله از توی ِ کون پاره ، لات تر و دهن دریده ترم . چنان کیری در کون ِ مادربزرگت فرو کنم که از حلق ِ دخترت بیرون بزند . آن ها را استعمال ِ کیر مصنوعی نجات می دهم و حقیقت ِ کیر را به دستشان می دهم . در تیزاب ِ کمرم تو و در و داف ِ قبیله ات را نابود می کنم . اسم سعید ابنه ای را شهره ی آفاق می کنم . سنده کبابت می کنم . از امروز تا روزی کــــــــه دخــــــــــوی ِ عزیــــــز برگـــــــردد در وبلاگ ِ انگشت هیچ چیز جز ذکر کُس و کون ِ تبار ِ تو نوشته نخواهد شد .

مادرت مخلوق گاد و خواهرت ویسی سپوخت
زین دو دانشور چه دیدی فاش گو کیرخواره زن ؟!

من وبلاگم را تعطیل نمی کنم . حجم مطالبش را دو برابر می کنم . آن قدر آب ِ کیر روی ِ سر و صورت ِ تو و نوامیست می ریزم که روزی ده بار بتوانید با آن غسل ِ حیض کنید . چون می دانم که دچار ِ حکه ی ِ مسلمانی هستی . از یک طرف ابنه ی ِ مسلمانی خوارت را گاییده و از طرف ِ دیگر حلقه ی ِ مفقوده ی ِ داروین در کُس ِ ننه ات پیدا شده و به همین خاطر همه ی ِ دانشمندان ِ تاریخ با سر در واژن ِ مادرت شیرجه رفته اند . آن چنان شیرجه ی ِ عالمانه ای که بیچاره ها یادشان رفته کاپوت به سر کنند . بنابراین در حال ِ حاضر در کس ننه ات آب ِ زمزم می جوشد . چهار نعل برو ، انبوه ِ زائران را کنار بزن و خودت را سیراب کن . شاید بتوانی در آن جا امام زمان را هم پیدا کنی که دارد با پدر ِ دیوثت لواط می کند .

مردک ِ مالیخولیا ! آلاسکای ِ اَن !
به جای ِ این گُه خوری ها امتداد ِ جیغ های ِ مادرت را در کثیف ترین جنده خانه های ِ تاریخ بگیر و تحقیق کن که آن قحبه ی ِ مفت کار ، در زیر ِ کدام سگ ِ سفلیسی از حال رفته که مخ ِ تو چنین ریده مال از کار در آمده ؟ برو ببین دیروز برای مادر ِ فاحشه ات به چه کسانی ژتون فروخته اند و امروز برای دختر ِ بذارت به چه کسانی می فروشند ؟ بعد یک مقایسه ی ِ تطبیقی تر بزن ، بلکه بتوانی شناسنامه ات را از فاضلاب ِ جمهوری اسلامی صید کنی .

سگ ِ سفلیسی ِ وبلاگ آباد ! قبل از آن که فرصت کنی بیشتر از این برای ِ صاحبان ِ پیدا و پنهانت دم تکان بدهی تو را قلاده می کنم و به" کلینیک ِ کیر" می فرستم و تحت ِ معالجه ی ِ حکیمان ِ حاذق قرار می دهم .
فعلاً این قصیده ای ست در وصف ِ " کــــــیــــــــــــــر" ، سروده ی ِ حکیم سوزنی سمرقندی ، برای سه بار مصرف ِ روزانه ی ِ خودت ، مادر ِ جنده ات ، خواهر ِ جر و واجرت ، زن ِ سوزاکی ات و به خصوص دختر ِ حشری ات . می دانم که برایش له له می زنید : ( قبل از مصرف تکان دهید ! )


" ای سرخ بادسار چو سر کفته بادرنگ
با سرخی طبرخون با سختی زرنگ

صوفی شدی و صوف سیه شد لباس تو
چون صوفیان کلوته به سر بر عقیق رنگ

از زیر پنج پرده به شاهد نظر کنی
چون صوفیان به رقص درآیی هم از درنگ

شاهد ز صحبت تو بود تنگ سیم اگر
در خدمت تو آید با تیزگاه تنگ

گردی به سان سرخ بت بامیان ستیخ
باشی بر آن که خیک بتی را کشی به چنگ

سنگی و بر سر تو شکافی چو چشمه ای
وآب حیات قطره چکان از شکاف سنگ

با زور پیل مستی و با سهم شیر نر
با شکل اژدهایی و با هیبت پلنگ

با یک نفس عوض نشود زور تو به ضعف
تا یک زمان بدل نشود نام تو به ننگ

از بهر قوت تو خورد مرد کیسه دار
جوشیده و کباب سقنقور و استرنگ

ماند به تو گَهی که کنی گادنی طلب
دیوانه ای که خورده بود کوکنار و بنگ

چون چشمت آب گیرد پیشت یکی بود
هندی و زنگباری و آلانی و فرنگ

از روم و زنگ بر تو نشان است روز و شب
از سهم تو به نخسبند و نه به زنگ

آن را که از تو خورد و به نا جایگه فتاد
برداشت از زمین نتواند به صد پشنگ ... "


سرانگشت