یکی از دوستان ِ گرامی نامه ای برایم فرستاده که پژوهشی است درباره ی ِبرخی تردامنی های ِ پیامبران ِ سامی . نامه را خواندم و از دوست ِ عزیز خواستم اجازه دهد آن را در انگشت چاپ کنم . لطف کرد و اجازه داد . مانده بودم چه عنوانی برای ِ نوشته اش انتخاب کنم، دیدم از آنجا که خودش احتمال داده از این قبیل نوشته ها باز هم برایم بفرستد ، بهتر است اسمش را بگذارم : نامه هایش ، شماره ی ِ یک
" پیامبرانِ سامی یا جاکشانِ تاریخ:
با نگاهی گذرا به بخش اولِ عهدِ عتیق (کتابِ سفر پیدایش) دانسته می گردد که ابراهیم خلیل جاکشی ِ ساره، همسرش، را می کرده است و چنان هم غیرتمند و دلیر بوده که به هر شهری در می آمده، از خوف ِ آنکه به سببِ طمع ساکنین آن سرزمین در زیبایی و دلربایی ِ ساره قصدِ جانِ ابراهیم کرده و او را هلاک سازند، به همسرش امر می کرده بگوید خواهر ِ ابراهیم است و حاضر بوده همسرش را بگایند اما خودش جان در امان داشته باشد. از همه عبرت آموزتر نیز توجیهِ اوست پس از اعتراض فریب خوردگان که مدعی می شود در میانِ قوم آنان خداترسی نبوده و الا او مجبور نمیشد همسرش را اینچنین در آغوش والیانِ شهرها وانهد. لابد از نحوه یِ رفتار ابراهیم باید به این نتیجه دست یابیم که سپر بلا ساختن دامن و دنبلانِ ساره بجهتِ نگاهداریِ جانِ خودش نشانه ای از خداترسی اوست و به واقع که خداترسی راستین نیز فرجامی جز این ندارد.
دو فقره از این جاکشی بر من مکشوف گردید: اما فقره یِ اول در سفر به مصر است که ابراهیم جاکشی ِ ساره را برای ِ فرعون می نماید ، که چنانکه از سفر ِ پیدایش هویداست، فرعون به ساره در نیز آمده و او را گاییده چرا که خداوند به فرعون ندا می دهد که او و اهل اش را به این سبب به لعنت ِ ابدی گرفتار خواهد ساخت. ( ولی مگر گناه از آنِ فرعون بود؟ آیا این ابراهیم ِ جاکش نبود که همسرش را به اسم خواهرش به رختخواب ِ فرعون فرستاد؟) فقره ی ِ دوم آنگاه بود که ابراهیم به زمین ِ جرار در آمد و باز هم به ابی ملک، پادشاه ِ جرار، گفت که ساره خواهرش است اما اینبار گویا یهوه زودتر از اینکه ساره گاییده گردد، خبردار شد و به ابی ملک ندا داد که اگر به ساره در آیی روزگارت سیاه است . من اما اگر بجای ِ ابی ملک بودم به خداوندگار خدا می گفتم: خاموش فریبکار! هم خودت و هم پیامبرت به عارضه یِ جاکشی شریرانه مبتلا هستید.
پیامبر ِ الهی ِ دوم که جاکشی می فرموده حضرت ِ لوط است که زمانی که سه فرشته در هیأت ِ جوانانی دلفریب به شهر ِ او در آمدند و مورد ِ طمع ِ اهل ِ سدوم قرار گرفتند، لوط از روی ِ مهمان نوازی به جاکشی روی آورد و به اهل ِ سدوم چنین گفت " : اینک من دو دختر دارم که مرد را نشناخته اند. ایشان را الان به نزد ِ شما بیرون آورم و آنچه در نظر ِ شما پسند آید، با ایشان بکنید!" چنانکه می بینید لوطِ نبی در این مقام بروشنی قوم ِ خود را به آمیزش دسته جمعی آنهم به نحو ِ وحشیانه ی ِ یک شهر مرد و دو عدد دختر دعوت می کند. از جمله یِ "آنچه در نظر ِ شما پسند آید با ایشان بکنید! " نیز مستفاد می گردد دعوت ِ لوط به ورود ِ قوم از در ِ عقب به دو دخترش. از همه شگفت انگیزتر اینکه در ادامه متوجه می شوید که این دو دختر، شوهر هم داشته اند. البته شاید دو داماد ِ لوط نیز موردِ التفاتِ اهالی سدوم قرار گرفته باشند و میل به زنان در آنان خاموش گردیده باشد که چنین معجزاتی از قدرتِ خداوندِ ابراهیم بدور نیست. اما به واقع اگر لوط می خواست حرمتِ میهمانان اش را نگاه دارد، چرا از دختران اش مایه گذاشت و آنان را چون گوشتِ قربانی به عمودهایِ سدومیان پیشکش کرد؟ این چه انسان دوستی ست که بابت اش باید انسانهایی دیگر قربانی گردند؟ آیا دخترانِ لوط به این کار پدر رضایت داشتند؟ اگر لوط براستی نگرانِ هتکِ حرمت از میهمانان اش بود چرا خودش را به اهالی سدوم پیشکش نکرد؟ خصوصاً که سدومیان به مرد رغبت داشتند نه به زن. بفرجام اما لوط نیز پاداش ِ این جاکشی را از یهوه دریافت می کند و دختران اش که بی کیر مانده بودند به بهانه ی ِ آنکه نسل ِ پدر از بین نرود او را دو شب شراب می نوشند، شب ِ اول خواهر ِ بزرگ سوار عمودِ نبی می گردد و شب ِ دوم خواهر ِ کوچک .
این بخش از عهدِ قدیم روایتگر پیامبرانِ فریبکار و جاکشانِ موحد است."
با نگاهی گذرا به بخش اولِ عهدِ عتیق (کتابِ سفر پیدایش) دانسته می گردد که ابراهیم خلیل جاکشی ِ ساره، همسرش، را می کرده است و چنان هم غیرتمند و دلیر بوده که به هر شهری در می آمده، از خوف ِ آنکه به سببِ طمع ساکنین آن سرزمین در زیبایی و دلربایی ِ ساره قصدِ جانِ ابراهیم کرده و او را هلاک سازند، به همسرش امر می کرده بگوید خواهر ِ ابراهیم است و حاضر بوده همسرش را بگایند اما خودش جان در امان داشته باشد. از همه عبرت آموزتر نیز توجیهِ اوست پس از اعتراض فریب خوردگان که مدعی می شود در میانِ قوم آنان خداترسی نبوده و الا او مجبور نمیشد همسرش را اینچنین در آغوش والیانِ شهرها وانهد. لابد از نحوه یِ رفتار ابراهیم باید به این نتیجه دست یابیم که سپر بلا ساختن دامن و دنبلانِ ساره بجهتِ نگاهداریِ جانِ خودش نشانه ای از خداترسی اوست و به واقع که خداترسی راستین نیز فرجامی جز این ندارد.
دو فقره از این جاکشی بر من مکشوف گردید: اما فقره یِ اول در سفر به مصر است که ابراهیم جاکشی ِ ساره را برای ِ فرعون می نماید ، که چنانکه از سفر ِ پیدایش هویداست، فرعون به ساره در نیز آمده و او را گاییده چرا که خداوند به فرعون ندا می دهد که او و اهل اش را به این سبب به لعنت ِ ابدی گرفتار خواهد ساخت. ( ولی مگر گناه از آنِ فرعون بود؟ آیا این ابراهیم ِ جاکش نبود که همسرش را به اسم خواهرش به رختخواب ِ فرعون فرستاد؟) فقره ی ِ دوم آنگاه بود که ابراهیم به زمین ِ جرار در آمد و باز هم به ابی ملک، پادشاه ِ جرار، گفت که ساره خواهرش است اما اینبار گویا یهوه زودتر از اینکه ساره گاییده گردد، خبردار شد و به ابی ملک ندا داد که اگر به ساره در آیی روزگارت سیاه است . من اما اگر بجای ِ ابی ملک بودم به خداوندگار خدا می گفتم: خاموش فریبکار! هم خودت و هم پیامبرت به عارضه یِ جاکشی شریرانه مبتلا هستید.
پیامبر ِ الهی ِ دوم که جاکشی می فرموده حضرت ِ لوط است که زمانی که سه فرشته در هیأت ِ جوانانی دلفریب به شهر ِ او در آمدند و مورد ِ طمع ِ اهل ِ سدوم قرار گرفتند، لوط از روی ِ مهمان نوازی به جاکشی روی آورد و به اهل ِ سدوم چنین گفت " : اینک من دو دختر دارم که مرد را نشناخته اند. ایشان را الان به نزد ِ شما بیرون آورم و آنچه در نظر ِ شما پسند آید، با ایشان بکنید!" چنانکه می بینید لوطِ نبی در این مقام بروشنی قوم ِ خود را به آمیزش دسته جمعی آنهم به نحو ِ وحشیانه ی ِ یک شهر مرد و دو عدد دختر دعوت می کند. از جمله یِ "آنچه در نظر ِ شما پسند آید با ایشان بکنید! " نیز مستفاد می گردد دعوت ِ لوط به ورود ِ قوم از در ِ عقب به دو دخترش. از همه شگفت انگیزتر اینکه در ادامه متوجه می شوید که این دو دختر، شوهر هم داشته اند. البته شاید دو داماد ِ لوط نیز موردِ التفاتِ اهالی سدوم قرار گرفته باشند و میل به زنان در آنان خاموش گردیده باشد که چنین معجزاتی از قدرتِ خداوندِ ابراهیم بدور نیست. اما به واقع اگر لوط می خواست حرمتِ میهمانان اش را نگاه دارد، چرا از دختران اش مایه گذاشت و آنان را چون گوشتِ قربانی به عمودهایِ سدومیان پیشکش کرد؟ این چه انسان دوستی ست که بابت اش باید انسانهایی دیگر قربانی گردند؟ آیا دخترانِ لوط به این کار پدر رضایت داشتند؟ اگر لوط براستی نگرانِ هتکِ حرمت از میهمانان اش بود چرا خودش را به اهالی سدوم پیشکش نکرد؟ خصوصاً که سدومیان به مرد رغبت داشتند نه به زن. بفرجام اما لوط نیز پاداش ِ این جاکشی را از یهوه دریافت می کند و دختران اش که بی کیر مانده بودند به بهانه ی ِ آنکه نسل ِ پدر از بین نرود او را دو شب شراب می نوشند، شب ِ اول خواهر ِ بزرگ سوار عمودِ نبی می گردد و شب ِ دوم خواهر ِ کوچک .
این بخش از عهدِ قدیم روایتگر پیامبرانِ فریبکار و جاکشانِ موحد است."
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر