پیشکش به دخوی ِ نازنین
در عالم ِ ادبیات مثل ِ دنیای ِ سینما رسم بر این است که رمان های ِ موفق جلد های ِ دوم و سوم پیدا می کنند . یعنی نویسندگان ِ فرصت طلب یا آدم های ِ ناموفقی مثل ِ بنده، پس از ده سال یا ده قرن از تاریکی بیرون می جهند و از شهرت ِ آن قصه ی ِ محبوب سود بر می دارند و دنباله هایش را به بازار می فرستند . البته بگذریم که گاه خود ِ صاحب علّه، یعنی نویسنده ی ِ اصلی که موقع ِ خلق ِ کتاب در خواب ِ هفتمش هم نمی دیده چیز ِ پولساز و به درد خوری بنویسد ، گردنه را بر مفت خورها می بندد و کاروانی را که با هزار زحمت به منزل رسانده بوده به ضرب ِ دگنک دوباره به راه می اندازد .
این مقدمه را آوردم تا بگویم چند سال ِ پیش رمانی خواندم به قلم ِ وینستون گروم و به نام ِ فارست گامپ . اگرچه بعدها فیلمش را دیدم اما اعتراف می کنم رمان چیز ِ دیگری بود . فارست گامپ قصه ی ِ طنز آمیز ِ یک عقب مانده ی ِ ذهنی است که در عالم ِ بلبشوی ِ سیاست به همه چیز می رسد . آنقدر تخمی ـ تخیلی موفق می شود که آدمی آرزوی ِ حماقت می کند . به یاد ِ آن حدیث ِ نبوی افتادم که فرمود : اکثر ِ اهل ِ بهشت ، احمق ها هستند . راستش را بخواهید موقعی که در روزنامه خواندم شورایی به نام ِ سیاستگزاری و نظارت بر انتشار ِ آثار و اندیشه های ِ دکتر احمدی نژاد ( یا به قول ِ ابراهیم نبوی : اینقدی نژاد ! ) تشکیل شده و قرار است همگان از تئوری های ِ هسته خرمایی ِ کوتوله ی ِ واویلا بهره مند شوند ، به قول ِ فرنگی مآبان ِ پارسی سوز با خودم گفتم : چـــرا کـــه نــــــه ؟!!! حالا که مقتضی موجود است و مانع مفقود، چرا نباید سنت ِ " بر باد رفته " نویسی ادامه پیدا کند ؛ آن هم لابد با بودجه ی ِ سیل زدگان ِ استان ِ سیستان و بلوچستان ؟ چرا من نباید جلد ِ دوم ِ فارست گامپ را بنویسم ؟ مگر چه چیزم از وینستون گروم ، وینستون چرچیل و سیگار ِ وینستون کمتر است ؟ حالا بر فرض که همه چیزم کمتر باشد ،به قول ِ شیخ ابوسعید ابو الخیر اگر " آنچنان نیستم که حکایتم را بنویسند" ، دست ِ کم حکایت نویس که می توانم باشم . بنده که در عهد ِ خمینی به دلیل ِ صغر ِ سن، فرصت ِ نوشتن ِ دنباله ی ِ " دراکولا " و در دوران ِ خاتمی به علت ِ کم تجربگی بخت ِ نگارش ِ ادامه ی ِ " روز َ شغال " را از دست دادم، نباید این پای ِ خوب را مفت ببازم . اگر محور ِ رمان، احمدی نژاد باشد خود به خود همه چیز درست می شود . تازه ، وینستون ِ بیچاره هم الگو را به مقلدانش داده ... از فردا به سلامتی ِ احمدی نژاد ، روزی یک پاکت سیگار ِ وینستون دود می کنم ... درود بر فارست گامپ ، جلد ِ دوم !
سرانگشت
در عالم ِ ادبیات مثل ِ دنیای ِ سینما رسم بر این است که رمان های ِ موفق جلد های ِ دوم و سوم پیدا می کنند . یعنی نویسندگان ِ فرصت طلب یا آدم های ِ ناموفقی مثل ِ بنده، پس از ده سال یا ده قرن از تاریکی بیرون می جهند و از شهرت ِ آن قصه ی ِ محبوب سود بر می دارند و دنباله هایش را به بازار می فرستند . البته بگذریم که گاه خود ِ صاحب علّه، یعنی نویسنده ی ِ اصلی که موقع ِ خلق ِ کتاب در خواب ِ هفتمش هم نمی دیده چیز ِ پولساز و به درد خوری بنویسد ، گردنه را بر مفت خورها می بندد و کاروانی را که با هزار زحمت به منزل رسانده بوده به ضرب ِ دگنک دوباره به راه می اندازد .
این مقدمه را آوردم تا بگویم چند سال ِ پیش رمانی خواندم به قلم ِ وینستون گروم و به نام ِ فارست گامپ . اگرچه بعدها فیلمش را دیدم اما اعتراف می کنم رمان چیز ِ دیگری بود . فارست گامپ قصه ی ِ طنز آمیز ِ یک عقب مانده ی ِ ذهنی است که در عالم ِ بلبشوی ِ سیاست به همه چیز می رسد . آنقدر تخمی ـ تخیلی موفق می شود که آدمی آرزوی ِ حماقت می کند . به یاد ِ آن حدیث ِ نبوی افتادم که فرمود : اکثر ِ اهل ِ بهشت ، احمق ها هستند . راستش را بخواهید موقعی که در روزنامه خواندم شورایی به نام ِ سیاستگزاری و نظارت بر انتشار ِ آثار و اندیشه های ِ دکتر احمدی نژاد ( یا به قول ِ ابراهیم نبوی : اینقدی نژاد ! ) تشکیل شده و قرار است همگان از تئوری های ِ هسته خرمایی ِ کوتوله ی ِ واویلا بهره مند شوند ، به قول ِ فرنگی مآبان ِ پارسی سوز با خودم گفتم : چـــرا کـــه نــــــه ؟!!! حالا که مقتضی موجود است و مانع مفقود، چرا نباید سنت ِ " بر باد رفته " نویسی ادامه پیدا کند ؛ آن هم لابد با بودجه ی ِ سیل زدگان ِ استان ِ سیستان و بلوچستان ؟ چرا من نباید جلد ِ دوم ِ فارست گامپ را بنویسم ؟ مگر چه چیزم از وینستون گروم ، وینستون چرچیل و سیگار ِ وینستون کمتر است ؟ حالا بر فرض که همه چیزم کمتر باشد ،به قول ِ شیخ ابوسعید ابو الخیر اگر " آنچنان نیستم که حکایتم را بنویسند" ، دست ِ کم حکایت نویس که می توانم باشم . بنده که در عهد ِ خمینی به دلیل ِ صغر ِ سن، فرصت ِ نوشتن ِ دنباله ی ِ " دراکولا " و در دوران ِ خاتمی به علت ِ کم تجربگی بخت ِ نگارش ِ ادامه ی ِ " روز َ شغال " را از دست دادم، نباید این پای ِ خوب را مفت ببازم . اگر محور ِ رمان، احمدی نژاد باشد خود به خود همه چیز درست می شود . تازه ، وینستون ِ بیچاره هم الگو را به مقلدانش داده ... از فردا به سلامتی ِ احمدی نژاد ، روزی یک پاکت سیگار ِ وینستون دود می کنم ... درود بر فارست گامپ ، جلد ِ دوم !
سرانگشت
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر