فی المثل اين مقدونی ِ سفاک ِ شریر، يعنی اسكندر ِ كبير كه تاريخ ما را به خون كشيد و بساط ِ شاهنشاهی ِ ايران را به هم پيچيد و تخت ِ جمشيد ِ زيبا، مقر ِ شاهنشهان ِ با فر و جاه را آتش زد، به حق درخور ِ نبوده بودن است . چه مغرض و سبكسرند اين مورخان ِ فرنگ كه ضمن ِ سخن از فاجعه ی ِ تخت ِ جمشيد، از حريق ِ آتن ِ حقير دم می زنند و قصر ِ مجلل و بهشت آسای ِ شاهنشهان ِ تاجدار را با دخمه‌های ِ سنگ و گلی ِ ماجراجويان ِ آتنی برابر می‌كنند !
شما كه می دانيد، به سرزمين ِ يونان يک مشت گدای ِ شندره پندره یِ پُر مدعا بودند كه نان ِ خشک و زيتون ِ تلخ و شراب ِ نجس می خوردند و با قد كمتر از دو ذرع ِشان اوج و وسعت ِ افلاک را اندازه می‌گرفتند و فضول‌آسا در كار ِ خلقت ِ خدا چون و چرا می‌كردند ؛ و خشايارشای ِ بزرگ، فرمانروایِ درياها و خشكی ها كه از اقصای ِ تركستان تا ساحل ِ گنگ و از سواحل ِ دريای ِ سياه تا دل ِ آفريقا، یکصد و بيست و هفت كشور داشت، افتخار ِ فرمانبری ِ خويش را به آنها نيز داده بود و حق داشت لانه ی ِ يک مشت گدای ِ بی سر و سامان ِ متمرّد را بسوزد . و همه ی ِ اين زيتون خوران ِ مجسمه تراش ِ فكور ِ پرمدعا با اكروپل و پارتئون، با ليكورک و سولون با پريکلس ِ سازمانگر ،ديوژن ِ چراغدار و سقراط ِ انديشه پرداز و افلاطون ِ مُثُل ساز به قربان ِ يک سرستون ِ استخر باد !
حريق ِ آتن ضرورت ِ جنگ بود و اسكندر ِ ماجراجوی ِ حقير ِ بی تخت و تاج، حق نداشت مقر ِ شاهنشهان را به انتقام ِ لانه ی ِ گدايان ِ بی نام و نشان بسوزاند . اين قصر ِ مجلل، به اعتبار، از آن شهر ِ محقر هزار بار بيش بود . از نظر ما يک سنگ ِ نيمسوز ِ استخر، با همه ی ِ آتن، بل همه ی ِ يونان و با همه ی ِ دنيا برابر است .
اسكندر، خائن ِ سفاک ِ شرير ِ بی باكی بود كه مردم ِ آريا‌نژاد ِ وطن‌پرست را كشت و دفتر ِ پاک دینان را به هم پيچيد و به بهانه ی ِ بسط ِ تمدن ِ يونان، مشرق زمين را به آتش و خون كشيد. ای فغان از اين مورخان ِ بدانديش ِ فرنگ كه گرگ ِ مقدونيه را با نادر ِ جهانگير برابر می‌كنند ؛ و كشتار ِ مهيب ِ اسكندر را از آن قتل ِ عام ِ رقيق كه نادر به لاهور كرد، تفاوت نمی كنند. از نظر لغت، كشتار ِ خونين با قتل ِ عام ِ رقيق فرق ِ بسيار دارد. نادر رفته بود هندوان را ادب كند اما اسكندر به غارت ِ ايران آمده بود. در فرهنگ ِ همه ی ِ زبان‌ها ، غارت و تاديب از هم جداست .
و ای عجب که شما آقای ِ دکتر در این تاریخ ِ مضحک ِ تان اسکندر خونخوار را به مقام ِ پیغمبری بالا برده اید . من نمی دانم این یونانی های ِ حقیر ِ پابرهنه چه گلی به دنیا زده اند که شما سردار ِ بدنام ِ خونریز ِ خون آشامشان را که عاقبت معلوم نشد پدرش کدام زهرماری بوده، چنین تجلیل می کنید ؟ همه ی ِ هنر ِ این لات های ِ آسمان جل ِ سواحل ِ اژه ، این بود که به جای ِ مُشت و بازو ، کله ی ِ پوک ِ شان را به کار انداخته بودند و فکر می کردند و از حاصل ِ این هنر ِ بی فایده و تقریباً مضر که خدا ، خر و گاو را از ابتلای ِ آن مصون داشته "چون" و "چرا" را چون آتش ِ الکل که می سوزاند و از سوزش ِ آن رنجی لذت آسا به خاطر نفوذ می کند به جان ِ مردم ِ دنیا سر دادند . آه از این فکر ِ خبیث ِ لعنتی که جهان را دیگ ِ جوشان کرده و چون طوق ِ لعنت ِ ازلی به گردن ِ هرکه افتاد، قرار و آرام ِ او را گرفت . اگر این چون و چرای ِ بیجا نبود، همه ی ِ مردم مثل کبوتران ِ آزاد، دانه می خوردند و می چمیدند و چون گوسفندان ِ بی غم، می چریدند و اندیشه ی ِ دیروز و غم ِ فردا نداشتند و در دنیای ِ ما این همه تصادم و تلاش و پیکار نبود . چه شانس ِ بزرگی بود که این هدیه ی ِ منفور ِ یونان به دنیای ِ دامان رخنه نکرد و گرنه شما آقای ِ دکتر از خوردن ِ گوشت و نعمت ِ اسب سواری محروم بودید .
شما كه می دانيد، به سرزمين ِ يونان يک مشت گدای ِ شندره پندره یِ پُر مدعا بودند كه نان ِ خشک و زيتون ِ تلخ و شراب ِ نجس می خوردند و با قد كمتر از دو ذرع ِشان اوج و وسعت ِ افلاک را اندازه می‌گرفتند و فضول‌آسا در كار ِ خلقت ِ خدا چون و چرا می‌كردند ؛ و خشايارشای ِ بزرگ، فرمانروایِ درياها و خشكی ها كه از اقصای ِ تركستان تا ساحل ِ گنگ و از سواحل ِ دريای ِ سياه تا دل ِ آفريقا، یکصد و بيست و هفت كشور داشت، افتخار ِ فرمانبری ِ خويش را به آنها نيز داده بود و حق داشت لانه ی ِ يک مشت گدای ِ بی سر و سامان ِ متمرّد را بسوزد . و همه ی ِ اين زيتون خوران ِ مجسمه تراش ِ فكور ِ پرمدعا با اكروپل و پارتئون، با ليكورک و سولون با پريکلس ِ سازمانگر ،ديوژن ِ چراغدار و سقراط ِ انديشه پرداز و افلاطون ِ مُثُل ساز به قربان ِ يک سرستون ِ استخر باد !
حريق ِ آتن ضرورت ِ جنگ بود و اسكندر ِ ماجراجوی ِ حقير ِ بی تخت و تاج، حق نداشت مقر ِ شاهنشهان را به انتقام ِ لانه ی ِ گدايان ِ بی نام و نشان بسوزاند . اين قصر ِ مجلل، به اعتبار، از آن شهر ِ محقر هزار بار بيش بود . از نظر ما يک سنگ ِ نيمسوز ِ استخر، با همه ی ِ آتن، بل همه ی ِ يونان و با همه ی ِ دنيا برابر است .
اسكندر، خائن ِ سفاک ِ شرير ِ بی باكی بود كه مردم ِ آريا‌نژاد ِ وطن‌پرست را كشت و دفتر ِ پاک دینان را به هم پيچيد و به بهانه ی ِ بسط ِ تمدن ِ يونان، مشرق زمين را به آتش و خون كشيد. ای فغان از اين مورخان ِ بدانديش ِ فرنگ كه گرگ ِ مقدونيه را با نادر ِ جهانگير برابر می‌كنند ؛ و كشتار ِ مهيب ِ اسكندر را از آن قتل ِ عام ِ رقيق كه نادر به لاهور كرد، تفاوت نمی كنند. از نظر لغت، كشتار ِ خونين با قتل ِ عام ِ رقيق فرق ِ بسيار دارد. نادر رفته بود هندوان را ادب كند اما اسكندر به غارت ِ ايران آمده بود. در فرهنگ ِ همه ی ِ زبان‌ها ، غارت و تاديب از هم جداست .
و ای عجب که شما آقای ِ دکتر در این تاریخ ِ مضحک ِ تان اسکندر خونخوار را به مقام ِ پیغمبری بالا برده اید . من نمی دانم این یونانی های ِ حقیر ِ پابرهنه چه گلی به دنیا زده اند که شما سردار ِ بدنام ِ خونریز ِ خون آشامشان را که عاقبت معلوم نشد پدرش کدام زهرماری بوده، چنین تجلیل می کنید ؟ همه ی ِ هنر ِ این لات های ِ آسمان جل ِ سواحل ِ اژه ، این بود که به جای ِ مُشت و بازو ، کله ی ِ پوک ِ شان را به کار انداخته بودند و فکر می کردند و از حاصل ِ این هنر ِ بی فایده و تقریباً مضر که خدا ، خر و گاو را از ابتلای ِ آن مصون داشته "چون" و "چرا" را چون آتش ِ الکل که می سوزاند و از سوزش ِ آن رنجی لذت آسا به خاطر نفوذ می کند به جان ِ مردم ِ دنیا سر دادند . آه از این فکر ِ خبیث ِ لعنتی که جهان را دیگ ِ جوشان کرده و چون طوق ِ لعنت ِ ازلی به گردن ِ هرکه افتاد، قرار و آرام ِ او را گرفت . اگر این چون و چرای ِ بیجا نبود، همه ی ِ مردم مثل کبوتران ِ آزاد، دانه می خوردند و می چمیدند و چون گوسفندان ِ بی غم، می چریدند و اندیشه ی ِ دیروز و غم ِ فردا نداشتند و در دنیای ِ ما این همه تصادم و تلاش و پیکار نبود . چه شانس ِ بزرگی بود که این هدیه ی ِ منفور ِ یونان به دنیای ِ دامان رخنه نکرد و گرنه شما آقای ِ دکتر از خوردن ِ گوشت و نعمت ِ اسب سواری محروم بودید .
وای باشو جان
پاسخحذفامروز حالم به قدری بد بود به قدری بد بود که نگوی
و نپرس
تمامی روز با یاد آوری قیافه رهبر اسلامی ایران حالت
شدید تهوع و اسهال به من دست میداد و واویلا !!!!!
خلاصه که به هر جان کندنی بود تا غروب مقادیری گلآب
را داخل سرکه کرده جوشانیدم و شاید یک بطر هم ودکا
بهش اضافه کردم و مقادیری موز هم داخلش خورد کرده
و ریختم و دو سه پر نعنا هم بهش اضافه کردم
و به اندازه ای معجون عجیب و غریب از کار در آمد که
همه اش را در دستشوئی
خالی کرده
و برای رفع حالت تهوع و اسهال نوستالژیک راجع به رهبر
ایران
و مسائلش یک بطر شراب خوب باز کردم و بالا رفتم یک
نفس که تازه یاد شعرهای خوشگل حافظ زیر ماشین
رفته افتادم و حالم خوب شد و اومدم یه کمی سخن چرانی
وبلاگی کردم
ولی الهی که این استفراغ و اسهال نصیب تمامی مسلمانان
بشود ولی کفار نبینند
الهم صل الا الباشوی الپرهیزکار العالم که العلم و الدانشش
به الحمقی گفته است الزکی ................کیل بیل نانا