دفاع از ملانصرالدین 5 ـ نوشته ی ِ ابولقاسم پاینده

راستش را بخواهید آقای ِ دکتر ! من از ملا گذشتم . از این همه مردم ِ طاق و جفت که به همت ِ تاریخ بانان ِ خلاق، در این طومار ِ دراز ِ تاریخ چون مور و ملخ به جان ِ هم ریخته اند ، به خاطر ِ گل روی ِ شما یک ملا را ندیده گرفتن دشوار نیست . اما دریغ که محو ِ ملا نظم ِ حوادث را مشوش می کند . و این بت ِ بزرگ ِ تاریخ که باطنی عفن و ظاهری دلفریب دارد ، با سقوط ِ ملا از پایه می لرزد . گیرم که ملای ِ خجول ِ کم آزار ، نجابت کرد و به انکار ِ شما از تاریخ گم شد، اما تبعه و کس و کارش چنان چلمن و بی دست و پا نیستند که شما همه ی ِ سرمایه ی ِ عزت و اعتبارشان یعنی ملای ِ عزیز را چون صفر ِ محافظه کار ِ اعداد ، سر به نیست کنید و دم نزنند . چه غافلید که پنداشته اید ملای ِ بلند آوازه ی ِ جهان پناه هم ، یکی چون من ِ بینواست که سال ها در این سلول ِ منفور بماند و سر و برش جولانگاه ِ عنکبوتان شود و یکی نگوید کجاست .
همین خر ِ نیکبخت که از یُمن ِ ملا در طویله ی ِ تاریخ ، آخوری آماده دارد با عرعر ِ رعد آسای ِ خود آرامش ِ قرون را بر هم می زند و این زن ِ لوند که چون ابر ِ باران ، بر خاص و عام لذت می بیخت، از غم ِ بی شوهری چه فغان ها که نمی کند و این دختر ِ دلفریب که در خانه ی ِ پدر بی حاجت ِ شوهر ، شش ماهه آبستن بود از غم ِ بی پدری ضجه های ِ گوشخراش سر می دهد و لطیفه های ِ ملا چون کرم ِ کشتزار به جست و جوی ِ گوینده ای به هر سو خزان می روند و قهرمانان ِ لطایف ِ ملا با التهاب و تشویش همه جا فریاد ِ " مرگ بر مخالفان ِ ملا " می زنند .
شغالی که مرغش را خورده و یغماگری که لحافش را برده و دلالی که خرش را فروخته، با هیجان و شور به هر سوراخ و دری سر می زنند ؛ و مرغ و لحاف و خری می جویند و شما ناچار خواهید شد برای ِ اسکات ِ آن ها در بازار ِ مال فروشان و کهنه فروشان ِ تاریخ ، مرغ و لحاف و خری بجویید ؛ و تازه مگر مرغ و خر و لحاف ِ عادی زوزه و فغان ِ شان را خاموش می کند ؟
مرغ و لحاف و خر ِ ملا جلوه و رونق ِ دیگر دارد . مگر این اشباح ِ سرگردان ، شرف ِ انتساب ِ ملا را که در طی ِ قرون با هزار خون ِ دل به کف آورده اند، چنین آسان رها می کنند ؟ در این دنیای ِ سراسر اعتدال و نظم که همیشه سیلاب ِ عقل و هوش از کله های ِ پوک فواره می زند ، دلال ِ خر به قدر ِ دو جو اعتبار ندارد . این دلال ِ خر ِ ملا است که از خرمن ِ شهرت ِ جهانگیر ِ او خوشه چیده و بر رغم ِ غول ِ فنا با بزرگان و نام آوران ِ جهان به کشتی ِ نوح ِ بقا نشسته به دنیا فخر می کند . تا دنیا به پا بوده شغالان ِ حریص ، چنگ و دندان به سینه ی ِ مرغان ِ صلح جو فرو کرده اند و این شغال ِ نامدار که به طفیل ِ مرغ ِ ملا ، نامش در آفاق بر زبان ها می رود ، این آوازه ی ِ بلند را با ملک ِ سلیمان برابر نمی کند .
از دوران ِ غار و ماقبل ِ غار ، از همان روز که انسان به ندای ِ شکم ِ پیچ پیچ به تکاپوی ِ شکار افتاد و چیزی از صید ِ امروز را برای ِ فردا ذخیره نهاد ، دزدان ِ نابکار فراوان بوده اند که با مردم ِ دیگر در قبرستان ِ ایام فرو شده اند و نامشان از خاطره ها رفته و یا اصلاً به خاطرها نبوده است . این جادوی ِ لحاف ِ ملا است که چپاولگر ِ بی آبرویی را مشمول ِ عمر ِ ابد کرده است .