۱۳۸۶ اسفند ۱, چهارشنبه

کاشفان ِ پرمدعای ِ محمود


آورده اند در عهد ِ آقامحمدخان ِ قاجار شاعری درباره ی ِ او سرود :

نه جود تو را که مدح ِ عالیت کنم
نه فهم تو را که حرف، حالیت کنم

نه ریش تو را که ریشخندت سازم
نه خایه تو را که خایه مالیت کنم !

همه می دانند که شاعران ِ درباری در خایه مالی چربدست بودند . چنان با دستمال ِ ابریشمی تخم های ِ طرف را برق می انداختند که چشم ِ هرچه حسود می ترکید و کور می شد . پس در آن روزگار اگر شاعر درباری در مدح ِ سلطانی فرو می ماند یعنی اوضاع ِ عالیجاه خیلی خیط بود .
اما خوشبختانه در زمان ِ ما روزگار خرغلت زده ، علم پیشرفت کرده و همه ی ِ علوم و فنون از جمله صنعت ِ خایه مالی به دستاوردهای ِ عظیم رسیده . چه دستاوردی بزرگتر از این که خایه مالان ِ معاصر بتوانند حتا احمدی نژاد را مدح کنند ؟ بدون ِ مضیقه های ِ عهد ِ بوق، کرامات ِ او را وزن کنند ، زاویه ی ِ درایتش را اندازه بگیرند ، شعاع ِ شهودش را محاسبه کنند ، زیبایی ِ جمالش را به ثبت برسانند ، وی را معجزه ی ِ هزاره ی ِ سوم بنامند و تا بخواهید پیزر لای ِ پالان ِ مبارکش بگذارند .

آری ! قدرت ِ اراده ی ِ آدمی هر ناممکنی را ممکن می کند . پیشنهاد می کنم هرکدام از ابَر داروین های ِ عصر ِ ما با جایگزین کردن ِ احمدی نژاد به جای ِ سقراط ، " مهمانی " های ِ دیگری بنویسند تا روی ِ افلاتون کم شود .


سرانگشت


هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر