از زبان ِ سهراب

بپرسید از سر ِ کویم بپرسید

ز ِ یار و چشم ِ آهویم بپرسید

منم سهراب ِ بر خاک اوفتاده

گهی از زخم ِ پهلویم بپرسید! *

* * *

فراموشی رفیق ِ ظلم و جور است

فراموشی فنای ِ فکر و غور است

ز ِ ما تا خاوران یک کوچه راه است

بپرس احوال ِ خاموشان چطور است

* * *

من از دیدار ِ روی ِ «ژاله» خرسند

«کیانوش» و «امیر» آزاد و خوش خند

«ترانه» از «ندا» می‌گوید و آه

همه از دشت ِ پُر آلاله پرسند!

سرانگشت

* : این دوبیتی را در خواب سرودم