سلول ِ سرطانی

آزاد منشی حکم می کند آدمی گوناگونی ِ باورها و تنوع ِ آیین ها را پاس بدارد ؛ یعنی مثلاً همان طور که در یک باغ، درختان و گیاهان ِ گوناگون در کنار ِ هم زیست می کنند و به یکدیگر آسیب نمی زنند ، عقیده های ِ مختلف هم پروانه دارند در کنار ِ هم زندگی کنند و مورد ِ دشمنی قرار نگیرند .

بسیار خوب ... از نمایی دور و کلی، چنین چشم اندازی دلپذیر است ؛ موجب ِ همزیستی ، گونه گونی و دگرخواهی می شود ، اما فقط تا هنگامی که برخی از کیش ها، ذات ِ خود را بر آفتاب نینداخته باشند .
برای ِ نمونه، ذات ِ اسلام ـ فارغ از این که آزادمنش باشید یا نباشید ـ به شما اجازه ی ِ بی اعتنایی نمی دهد . اجازه نمی دهد به عنوان ِ " انسان ِ مسوول " در برابرش موضع نگیرید . حتا اگر بخواهید نمی توانید نادیده اش بگیرید چرا که او خود را بر شما تحمیل می کند ؛ پیش ِ پای ِ شما سبز می شود و راه را سد می کند . مساله این نیست که شما اهل ِ مبارزه هستید یا نیستید ، نکته در این است که " اسلام " شما را به مبارزه می طلبد ؛ مگر این که تصمیم بگیرید همیشه در سطح بمانید و هیچگاه به عمق ِ مسایل کاری نداشته باشید ؛ احساس های ِ ژرفا رونده را نزدیک یاب کنید و پرسش های ِ بنیادین را به تابوت ِ نسیان بسپارید .

به نظر ِ من هرکدام از ادیان و مذاهب برای ِ خود هویتی ویژه ، مستقل و متمایز دارند ، بنابراین نمی توان آن ها را به سادگی زیر ِ عنوان های ِ کلی قرار داد. به گفته ی ِ دیگر، چیستی ِ یک مذهب (ایدئولوژِی) به دست نمی آید مگر با مطالعه ی ِ جزیی ، موردی و ذات گروانه درباره ی ِ همان مذهب (ایدئولوژی) .
اما درباره ی ِ اسلام (تا جایی که من شناختم ) باید گفت که سرشتی سرطانی دارد . حال مقصود از سرشت ِ سرطانی چیست ؟ سلول ِ سرطانی ، یاخته ی ِ لجام گسیخته ای است که به طور ِ تصاعدی تقسیم می شود و افزایش می یابد ؛ با از بین بردن ِ سلول های ِ همسایه رفته رفته قلمرو ِ خود را گسترش می دهد تا جایی که تمام ِ بدن را فتح می کند و بیمار را می کشد . سلول ِ سرطانی با قناعت میانه ای ندارد و برای ِ خود حد و مرزی قائل نیست . سلول ِ سرطانی در ذات ِ خود اوبارنده ( بلعنده ) است ؛ حیاتش را با دست اندازی امتداد می دهد . تجاوز در ذات ِ او تعبیه شده و مکانیسم ِ رفتار ِ اوست .
اسلام نیز چنین سرشتی دارد (البته مراد ، اسلام ِ گرفتار در زنجیر ِ تصوف و عرفان نیست) . شما را مجبور می کند که تکلیف ِ تان را در برابرش روشن کنید ؛ یا با او باشید یا بر او ! ممکن است شما در انتخاب آزاد باشید اما به انتخاب ناگزیرید ... ماهیت ِ اسلام، دچار ِ فزون خواهی ِ چنگاری * است . بنابراین اگرچه احتمال دارد که یک سلول ِ دور و خودفریب از نخستین قربانیان ِ سرطان نباشد ، اما سرانجام امکان ندارد نوبت ِ آن سلول از راه نرسد !


سرانگشت

چنگار : فرهنگستان ِ زبان و ادبیات ِ فارسی، واژه ی ِ چـَنگار را به جای ِ سرطان گذاشته زیرا ماهیت ِ این بیماری، چنگ انداختن بر زندگی ِ دیگر یاخته ها است .

می توانید در همین زمینه بخوانید :

قرآن به عربی ِ فصیح ـ ایضاح ِ واضحات 3 نوشته ی ِ خلبان ِ کور