(1)
ماموستا
آقای ِ كج باف ِ راست گوشه معتقد است "ماموستا " لفظ ِ ناب ِ اسلامی است چون انسان را به ياد ِ ماموت ها می اندازد .
(2)
خيلی دور ، خيلی نزديک
حكومت ِ اسلامی ِ ايران از دو چيز وحشت دارد :
ملت ِ ايران و دولت ِ آمريكا !
(3)
غزلی از دخو
دوست ِ عزيزم دخو ، محض ِ انبساط ِ خاطر غزلی برايم فرستاد از سيد ِ گدا ، خامنه ای .
نام ِ غزل "مناجات ِ ناشنوايان" بود و از همان كرسی گويی های ِ بند تنبانی كه خامنه ای مطابق ِ معمول به جای ِ آنكه سر ِ قلم برود ، سر ِ قدم رفته بود . مطلع اش را نگاه كنيد : "ما خيل ِ بندگانيم ، ما را تو می شناسی / هرچند با زبانيم ما را تو می شناسی" !
در جواب ِ نامه نوشتم : شعر ِ بسيار خوبی است دخو جان درست از آن جهت كه قدما در باب ِ شعر گفته اند احسن ِ آن ، اكذب ِ آن است ! مثلاً اين بيت ِ مقطع كه شاعر فرموده " كس راز ِ غير از ما نشنيد بس "امينيم" / بهر ِ كسان امانيم ، ما را تو می شناسی " ، حتماً به گوش ِ سهراب ِ اعرابی و ندا آقا سلطان و اشكان ِ سهرابی و كيانوش ِ آسا و ترانه موسوی و محمد ِ كرمی و مسعود ِ هاشم زاده و بقيه ی ِ شلوغبازها رسيده بوده كه آنطور بی هوا به خيابان آمده بودند برای ِ سوء استفاده از خط ِ امان !! در ضمن آن "تو"يی را كه ما را می شناسد ، من نمی شناسم ؛ تو می شناسی ؟!
بگذريم ... اما واقعاً اسفبار است كه انسان هم شاعر ِ بدی باشد ، هم آدم ِ بدی .
دخوی ِ عزيز در جواب ِ اين چند خط ، طنزی سرود و برايم فرستاد . اين سروده ی ِ دخو ، استقبالی است از غزل ِ خ . ر .
ما خيل ِ كس كشانيم ، ما را تو می شناسی
زير ِ عبا نهانيم ، ما را تو می شناسی
داروغه ايم و در شهر سگهای ِ باز داريم
زندان ِ زندگانيم ، ما را تو می شناسی
با هركسی نگوييم از قلتبانی ِ خويش
ما خويش ِ ناكسانيم ، ما را تو می شناسی
از خوار مادر ِ خويش ، هم نگذريم زيرا
از دسته ی ِ خرانيم ، ما را تو می شناسی
پوشيده نيست بر خلق ، سرّ ِ نهان نداريم
بس راز ِ خلق دانيم ، ما را تو می شناسی
از اين و آن چو گيريم حق الوساطه ی ِ خويش
فارغ از اين و آنيم ، ما را تو می شناسی
با سپاس ِ فراوان از دخوی ِ عزيز كه لطف كرد و اجازه داد چامه اش را به چاپ برسانم .
سرانگشت
ماموستا
آقای ِ كج باف ِ راست گوشه معتقد است "ماموستا " لفظ ِ ناب ِ اسلامی است چون انسان را به ياد ِ ماموت ها می اندازد .
(2)
خيلی دور ، خيلی نزديک
حكومت ِ اسلامی ِ ايران از دو چيز وحشت دارد :
ملت ِ ايران و دولت ِ آمريكا !
(3)
غزلی از دخو
دوست ِ عزيزم دخو ، محض ِ انبساط ِ خاطر غزلی برايم فرستاد از سيد ِ گدا ، خامنه ای .
نام ِ غزل "مناجات ِ ناشنوايان" بود و از همان كرسی گويی های ِ بند تنبانی كه خامنه ای مطابق ِ معمول به جای ِ آنكه سر ِ قلم برود ، سر ِ قدم رفته بود . مطلع اش را نگاه كنيد : "ما خيل ِ بندگانيم ، ما را تو می شناسی / هرچند با زبانيم ما را تو می شناسی" !
در جواب ِ نامه نوشتم : شعر ِ بسيار خوبی است دخو جان درست از آن جهت كه قدما در باب ِ شعر گفته اند احسن ِ آن ، اكذب ِ آن است ! مثلاً اين بيت ِ مقطع كه شاعر فرموده " كس راز ِ غير از ما نشنيد بس "امينيم" / بهر ِ كسان امانيم ، ما را تو می شناسی " ، حتماً به گوش ِ سهراب ِ اعرابی و ندا آقا سلطان و اشكان ِ سهرابی و كيانوش ِ آسا و ترانه موسوی و محمد ِ كرمی و مسعود ِ هاشم زاده و بقيه ی ِ شلوغبازها رسيده بوده كه آنطور بی هوا به خيابان آمده بودند برای ِ سوء استفاده از خط ِ امان !! در ضمن آن "تو"يی را كه ما را می شناسد ، من نمی شناسم ؛ تو می شناسی ؟!
بگذريم ... اما واقعاً اسفبار است كه انسان هم شاعر ِ بدی باشد ، هم آدم ِ بدی .
دخوی ِ عزيز در جواب ِ اين چند خط ، طنزی سرود و برايم فرستاد . اين سروده ی ِ دخو ، استقبالی است از غزل ِ خ . ر .
ما خيل ِ كس كشانيم ، ما را تو می شناسی
زير ِ عبا نهانيم ، ما را تو می شناسی
داروغه ايم و در شهر سگهای ِ باز داريم
زندان ِ زندگانيم ، ما را تو می شناسی
با هركسی نگوييم از قلتبانی ِ خويش
ما خويش ِ ناكسانيم ، ما را تو می شناسی
از خوار مادر ِ خويش ، هم نگذريم زيرا
از دسته ی ِ خرانيم ، ما را تو می شناسی
پوشيده نيست بر خلق ، سرّ ِ نهان نداريم
بس راز ِ خلق دانيم ، ما را تو می شناسی
از اين و آن چو گيريم حق الوساطه ی ِ خويش
فارغ از اين و آنيم ، ما را تو می شناسی
با سپاس ِ فراوان از دخوی ِ عزيز كه لطف كرد و اجازه داد چامه اش را به چاپ برسانم .
سرانگشت
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر